Αν το γκαζόν σας έχει κιτρινίσει σε κάποιο σημείο, ραντίστε τη συγκεκριμένη περιοχή με μπύρα: Τα σακχαρώδη ένζυμα της μπίρας δυναμώνουν το γρασίδι και καταπολεμούν τους μύκητες που αναπτύσσονται και σταδιακά το ξεραίνουν.
περιοχή
Πάνω από το 90% των νέων μητέρων στην Ελλάδα επιθυμούν να θηλάσουν αποκλειστικά το παιδί τους. Περίπου 9 στις 10 μητέρες πράγματι ξεκινούν τον θηλασμό στο μαιευτήριο, ωστόσο μόλις 3 στις 10 μητέρες, ένα μήνα αργότερα, απομένουν να θηλάζουν αποκλειστικά το μικρό τους. Τι συμβαίνει λοιπόν και 6 από τις 10 γυναίκες στην χώρα μας εγκαταλείπουν πρόωρα τον αποκλειστικό θηλασμό μερικές εβδομάδες μετά την γέννηση του παιδιού τους; Φταίνε μόνο τα μαιευτήρια που αποτυγχάνουν να εφαρμόσουν τα Δέκα Βήματα για επιτυχημένο μητρικό θηλασμό και οι πρακτικές τους που βρίσκονται μακριά από την έννοια του Φιλικού προς τα Βρέφη ιδρύματος;
Σε προηγούμενο άρθρο παρουσιάσαμε το σύνδρομο κακής στάσης του αυχένα και της πλάτης και περιγράψαμε τα στοιχεία του συνδρόμου αλλά και το πώς μπορεί η Χειροπρακτική να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα. (http://xeiropraktiki.blogspot.com/2010/10/blog-post.html).
Μια παρόμοια διαμόρφωση είναι πολύ συχνή και εμφανίζεται με ανάλογο τρόπο στην οσφυϊκή περιοχή (μέση) και στην περιοχή της λεκάνης. Εδώ έχουμε και πάλι έναν συνδυασμό σφιγμένων και αδύναμων / ατροφικών μυών τους οποίους αναπτύσσει το σώμα σύμφωνα με μια συγκεκριμένη τάση για λανθασμένη στάση. Το πιο συχνό χαρακτηριστικό ενός ασθενούς που πάσχει από σύνδρομο κακής στάσης είναι οι σφιγμένοι ραχιαίοι μύες (οι μύες της μέσης και της πλάτης μας που “συγκρατούν” το σώμα μας σε όρθια θέση). Το συγκεκριμένο πρόβλημα είναι τόσο συχνό που υπάρχει πιθανότητα να υποφέρετε από αυτό και εσείς που διαβάζετε τώρα αυτό το άρθρο!
Σε προηγούμενο άρθρο παρουσιάσαμε το σύνδρομο κακής στάσης του αυχένα και της πλάτης και περιγράψαμε τα στοιχεία του συνδρόμου αλλά και το πώς μπορεί η Χειροπρακτική να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα. (http://xeiropraktiki.blogspot.com/2010/10/blog-post.html).
Μια παρόμοια διαμόρφωση είναι πολύ συχνή και εμφανίζεται με ανάλογο τρόπο στην οσφυϊκή περιοχή (μέση) και στην περιοχή της λεκάνης. Εδώ έχουμε και πάλι έναν συνδυασμό σφιγμένων και αδύναμων / ατροφικών μυών τους οποίους αναπτύσσει το σώμα σύμφωνα με μια συγκεκριμένη τάση για λανθασμένη στάση. Το πιο συχνό χαρακτηριστικό ενός ασθενούς που πάσχει από σύνδρομο κακής στάσης είναι οι σφιγμένοι ραχιαίοι μύες (οι μύες της μέσης και της πλάτης μας που “συγκρατούν” το σώμα μας σε όρθια θέση). Το συγκεκριμένο πρόβλημα είναι τόσο συχνό που υπάρχει πιθανότητα να υποφέρετε από αυτό και εσείς που διαβάζετε τώρα αυτό το άρθρο!
Οσφυαλγία, Ισχιαλγία, Δισκοπάθεια και Δισκοκήλη είναι 4 όροι που πολύ συχνά συγχέονται μεταξύ τους. Ο κυριότερος λόγος για τον οποίο γίνεται αυτό είναι το ότι πολύ συχνά κάποιος ασθενής μπορεί να “έχει” και τα 4. Υπάρχει δηλαδή μεταξύ αυτών των παθήσεων ή συμπτωμάτων μια αλληλένδετη σχέση. Ας δούμε όμως ξεχωριστά τι ακριβώς περιγράφει ή σημαίνει κάθε όρος.
Οσφυαλγία, Ισχιαλγία, Δισκοπάθεια και Δισκοκήλη είναι 4 όροι που πολύ συχνά συγχέονται μεταξύ τους. Ο κυριότερος λόγος για τον οποίο γίνεται αυτό είναι το ότι πολύ συχνά κάποιος ασθενής μπορεί να “έχει” και τα 4. Υπάρχει δηλαδή μεταξύ αυτών των παθήσεων ή συμπτωμάτων μια αλληλένδετη σχέση. Ας δούμε όμως ξεχωριστά τι ακριβώς περιγράφει ή σημαίνει κάθε όρος.
Η κλασσική συνταγή ταμπουλέ περιλαμβάνει ως βασικά συστατικά το μαϊδανό και την ντομάτα, μικρή ποσότητα από φρέσκο και ξερό κρεμμύδι, δυόσμο και μόλις ένα πασπάλισμα πληγούρι (η ποσότητα διαφέρει από οικογένεια σε οικογένεια, ή από περιοχή σε περιοχή, πάντα όμως είναι ελάχιστη σε σχέση με τα υπόλοιπα μυρωδικά και λαχανικά). Στην παρακάτω συνταγή το πληγούρι είναι πολύ περισσότερο από οτι συνήθως, κάτι που κάνει το πιάτο αυτό πλήρες γεύμα. Η σάλτσα για τη σαλάτα είναι απλή, με χυμό λεμονιού, ελαιόλαδο, αλάτι και πιπέρι. Για να γίνει ακόμη πιο πικάντικη πολλοί προσθέτουν ένα μείγμα από διαφορετικά Λιβανέζικα μπαχαρικά ακόμη και κανέλα. Μερικοί προσθέτουν επιπλέον και λίγη ξερή καυτερή κόκκινη πιπεριά.
Είναι πολλοί οι ασθενείς που λόγω της περιοδοντικής νόσου, χάνουν τα δόντια τους στις μέρες μας ενώ παλαιότερα έβγαζαν τα δόντια τους επειδή αφενός δεν ήμασταν ενήμεροι για το τι σημαίνει περιοδοντίτιδα, ή δεν είχαμε όλες τις σύγχρονες μεθόδους και υλικά αποκατάστασης για να αντιμετωπίσουμε συγκεκριμένα οδοντιατρικά προβλήματα.
Οι οδοντικές προσθέσεις «οδοντοστοιχίες» είναι για τον νωθό ασθενή του 21ου αιώνα ένα τμήμα της ποιότητας ζωής του άμεσα συνυφασμένο με την αισθητική του εικόνα, την κοινωνικότητά του και οφείλουμε να του παρέχουμε κατασκευές «τόσο ψεύτικες σαν αληθινές».
Περίπου το 10% των ατόμων που κάνουν λιποαναρρόφηση, συνήθως προβαίνουν σε μία δεύτερη λιποαναρρόφηση μικρότερης έκτασης, συμπληρωματική της πρώτης ή για διόρθωση κάποιων ατελειών.
(http://λιποαναρροφηση.gr/συμπληρωματικη λιποαναροφηση.aspx)
Αυτό γίνεται για διάφορους λόγους, αλλά κυρίως επειδή κατά τη διάρκεια της λιποαναρρόφησης το άτομο βρίσκεται ξαπλωμένο και είναι δύσκολο ο χειρουργός να καταλάβει πώς ακριβώς θα φαίνεται η περιοχή σε όρθια θέση. Οι ατέλειες είναι συνήθως εφικτό να διορθωθούν με μία δεύτερη, μικρότερης έκτασης διαδικασία. Αυτή συνήθως γίνεται με τοπική αναισθησία και μπορεί να είναι συμπληρωματική λιποαναρρόφηση ή και τοποθέτηση λίπους σε κάποιες άλλες περιοχές.
Τα περισσότερα αγοράκια παρουσιάζουν φυσιολογική φίμωση κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής. Η πόσθη (το δέρμα που καλύπτει το πέος) και η βάλανος (το τελικό τμήμα του πέους) διαχωρίζονται συνήθως ατελώς κατά τη γέννηση. Η φυσιολογική διαδικασία διαχωρισμού συνεχίζεται μέσα στην παιδική ζωή.