Όλο και περισσότερο άνθρωποι ακούν από το γιατρό τους να τους λέει «Οι εξετάσεις σου είναι μια χαρά. Αυτό που έχεις είναι ψυχολογικό». Η αντίδραση των περισσότερων ασθενών είναι να κάνουν ότι μπορούν για να εξαλείψουν το σύμπτωμα, κάτι που φυσικά οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο.

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής έχει οδηγήσει τους περισσότερους ανθρώπους να μην εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Φυσικά, για να εκφράσει κάποιος τα συναισθήματά του θα πρέπει πρώτα να τα έχει αναγνωρίσει: χρονοβόρο! Είναι τόσες πολλές οι ώρες εργασίες και τόσες πολλές οι υποχρεώσεις που έχουν περισσότεροι από εμάς, που το να «αισθανθούν» και να «βιώσουν» φαντάζει πολυτέλεια!

Η εγκυμοσύνη για τη γυναίκα είναι μια εξελικτική διεργασία, από την οποία προκύπτει ένας μεταποιημένος εαυτός. Η γυναίκα καλείται και «πρέπει» να βρεθεί σε μια υπέρβαση του εαυτού. Κυοφορεί 9 μήνες και ταυτόχρονα είναι κρίσιμο και απαραίτητο να αντιληφθεί ότι το μωρό είναι ένα ξεχωριστό ον.

Το Σύνδρομο Νυχτερινής Υπερφαγίας είναι κοινό τόσο σε άντρες όσο και σε γυναίκες ενώ είναι πιο κοινό σε νεαρότερες ηλικίες. Τα άτομα με Σύνδρομο Νυχτερινής Υπερφαγίας (Night eating syndrome, NES), εμφανίζουν πρωινή ανορεξία και βραδινή υπερφαγία που συνοδεύεται από διαταραχές του ύπνου εφόσον υπάρχουν  συνεχείς διακοπές νυχτερινής κατανάλωσης φαγητού. Σε πιο ήπιες περιπτώσεις το άτομο ξυπνάει το βράδυ προκειμένου να φάει ή να τσιμπολογήσει και μετά ξανακοιμάται. Η χρονιότητα και η σοβαρότητα σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει το άτομο να σηκωθεί το βράδυ και να μαγειρέψει ένα δείπνο πλούσιο συνήθως σε υδατάνθρακες. Η νυχτερινή υπερφαγία μπορεί να παρουσιαστεί είτε ως μια χρόνια συνεχής διαταραχή πρόσληψης τροφής είτε να κάνει την εμφάνιση της σε περιόδους έντονου άγχους προκειμένου να διευκολυνθούν τα συναισθήματα στρες. Συχνά τα άτομα εμφανίζουν κατάθλιψη ή μια Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχή και χαμηλή αυτοεκτίμηση συμπτώματα που εκτονώνονται μέσω του φαγητού.

Το Σύνδρομο Νυχτερινής Υπερφαγίας είναι κοινό τόσο σε άντρες όσο και σε γυναίκες ενώ είναι πιο κοινό σε νεαρότερες ηλικίες. Τα άτομα με Σύνδρομο Νυχτερινής Υπερφαγίας (Night eating syndrome, NES), εμφανίζουν πρωινή ανορεξία και βραδινή υπερφαγία που συνοδεύεται από διαταραχές του ύπνου εφόσον υπάρχουν  συνεχείς διακοπές νυχτερινής κατανάλωσης φαγητού. Σε πιο ήπιες περιπτώσεις το άτομο ξυπνάει το βράδυ προκειμένου να φάει ή να τσιμπολογήσει και μετά ξανακοιμάται. Η χρονιότητα και η σοβαρότητα σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει το άτομο να σηκωθεί το βράδυ και να μαγειρέψει ένα δείπνο πλούσιο συνήθως σε υδατάνθρακες. Η νυχτερινή υπερφαγία μπορεί να παρουσιαστεί είτε ως μια χρόνια συνεχής διαταραχή πρόσληψης τροφής είτε να κάνει την εμφάνιση της σε περιόδους έντονου άγχους προκειμένου να διευκολυνθούν τα συναισθήματα στρες. Συχνά τα άτομα εμφανίζουν κατάθλιψη ή μια Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχή και χαμηλή αυτοεκτίμηση συμπτώματα που εκτονώνονται μέσω του φαγητού.

Οι περισσότεροι από εμάς πιστεύουμε ότι  οι άνθρωποι, που ως παιδιά έκαναν περήφανους τους γονείς τους (είχαν διάφορες δυνατότητες και ταλέντα για τα οποία τους επαινούσαν και τους θαύμαζαν, ήταν άριστοι μαθητές, φρόντιζαν από πολύ μικρά τα μικρότερα αδέρφια τους κλπ) θα πρέπει να έχουν μια ισχυρή και σταθερή αυτοπεποίθηση. Συμβαίνει όμως ακριβώς το αντίθετο. Τα πάνε καλά, συχνά πολύ καλά, σε οτιδήποτε κάνουν, οι άλλοι τους θαυμάζουν και τους ζηλεύουν και είναι επιτυχημένοι. Όμως, συχνά πίσω από όλα αυτά παραμονεύει η κατάθλιψη, ένα αίσθημα κενού και αποξένωσης από τον ίδιο τους τον εαυτό και μια αίσθηση ότι η ζωή τους δεν έχει κανένα νόημα. Τέτοιου είδους συναισθήματα έρχονται στο προσκήνιο κάθε φορά που δεν βρίσκονται στην «κορυφή», που δεν είναι οι αναμφισβήτητοι «πρωταγωνιστές» ή που νοιώθουν ξαφνικά ότι δεν κατόρθωσαν να ανταποκριθούν ικανοποιητικά σε κάποια ιδεατή εικόνα ή σε κάποια πρότυπα. Τότε βασανίζονται από άγχος ή από βαθιά συναισθήματα ενοχής και ντροπής. Γιατί αναστατώνονται τόσο πολύ αυτοί οι ικανοί και «προικισμένοι» άνθρωποι;

Οι περισσότεροι από εμάς πιστεύουμε ότι  οι άνθρωποι, που ως παιδιά έκαναν περήφανους τους γονείς τους (είχαν διάφορες δυνατότητες και ταλέντα για τα οποία τους επαινούσαν και τους θαύμαζαν, ήταν άριστοι μαθητές, φρόντιζαν από πολύ μικρά τα μικρότερα αδέρφια τους κλπ) θα πρέπει να έχουν μια ισχυρή και σταθερή αυτοπεποίθηση. Συμβαίνει όμως ακριβώς το αντίθετο. Τα πάνε καλά, συχνά πολύ καλά, σε οτιδήποτε κάνουν, οι άλλοι τους θαυμάζουν και τους ζηλεύουν και είναι επιτυχημένοι. Όμως, συχνά πίσω από όλα αυτά παραμονεύει η κατάθλιψη, ένα αίσθημα κενού και αποξένωσης από τον ίδιο τους τον εαυτό και μια αίσθηση ότι η ζωή τους δεν έχει κανένα νόημα. Τέτοιου είδους συναισθήματα έρχονται στο προσκήνιο κάθε φορά που δεν βρίσκονται στην «κορυφή», που δεν είναι οι αναμφισβήτητοι «πρωταγωνιστές» ή που νοιώθουν ξαφνικά ότι δεν κατόρθωσαν να ανταποκριθούν ικανοποιητικά σε κάποια ιδεατή εικόνα ή σε κάποια πρότυπα. Τότε βασανίζονται από άγχος ή από βαθιά συναισθήματα ενοχής και ντροπής. Γιατί αναστατώνονται τόσο πολύ αυτοί οι ικανοί και «προικισμένοι» άνθρωποι;