Η χρήση του ηλεκτρικού κολάρου από πολλούς εκπροσώπους του επαγγελματικού μου χώρου, για τη διόρθωση προβληματικής συμπεριφοράς του σκύλου αλλά και για την εν γένει εκπαίδευση του ζώου, είναι κάτι που με βρίσκει απόλυτα αντίθετο και την καταδικάζω απερίφραστα. Το ηλεκτρικό κολάρο σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί μέσο εκπαίδευσης, παρά μόνο θλιβερή ανθρώπινη εφεύρεση και όργανο βασανισμού και μάλιστα αναίτιου και ιδιαιτέρως αναποτελεσματικού. Όταν ο σκύλος δεχθεί εντελώς ξαφνικά μια ηλεκτρική εκκένωση στο λαιμό του, σε μια περιοχή δηλαδή με πολλές νευρικές απολήξεις και για τούτο ιδιαιτέρως ευαίσθητο σημείο, θα συνδυάσει αναπόφευκτα το ισχυρό ερέθισμα (πολύ δυνατό πόνο) προς οτιδήποτε έτυχε να έχει στραμμένη την προσοχή του εκείνη τη στιγμή.
Θα χρειαστούν πάρα πολλές επαναλήψεις αυτής της απάνθρωπης διαδικασίας, προκειμένου να πετύχουμε (εάν πετύχουμε) το επιθυμητό αποτέλεσμα, δηλαδή συσχέτιση ισχυρού οδυνηρότατου ερεθίσματος με αποφυγή ανεπιθύμητης συμπεριφοράς (η οποία προκάλεσε στο ζώο την τιμωρία).
Κατά την επαγγελματική μου ταυτότητα και συνείδηση, η χρήση του ηλεκτρικού κολάρου δεν συνάδει με τον ανθρώπινο πολιτισμό και αποδεικνύει περίτρανα την άρνηση του εκπαιδευτή να σεβαστεί (ως οφείλει) μια μορφή ζωής. Επιπροσθέτως δε, αποτελεί απτή απόδειξη επαγγελματικής ανεπάρκειας και προχειρότητας, όχι μόνο η χρήση του συγκεκριμένου μέσου αλλά και γενικότερα η άσκηση κάθε μορφής βίας στη διαδικασία της εκπαίδευσης. Ο αμετακίνητος στόχος του σωστού επαγγελματία επιβάλλεται να είναι η καλλιέργεια των έμφυτων χαρακτηριστικών του ζώου, προκειμένου να επιτευχθεί η ομαλή του συμβίωση με τον άνθρωπο, τον οποίον πιστά υπηρέτησε και υπηρετεί από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας.
Κοινότοπο και στερεότυπα επαναλαμβανόμενο επιχείρημα των χρηστών αυτής της βάναυσης εκπαιδευτικής πρακτικής, είναι ο ισχυρισμός ότι χρησιμοποιούν τις ήπιες διαβαθμίσεις παροχέτευσης ηλεκτρικού ρεύματος εις τρόπον, ώστε να μην ταλαιπωρείται το εκπαιδευόμενο τετράποδο. Εδώ είναι ολοφάνερα ασύμβατες και ύποπτα εφαρμόσιμες οι έννοιες του «εκπαιδευτικού πατριωτισμού» και αυτής καθεαυτής της βάναυσης φύσης του επιλεγμένου μέσου. Εύκολα μπορεί να πειστεί κανείς ότι, προκειμένου να έχουμε γρήγορο και «ετοιμοπαράδοτο» αποτέλεσμα (επομένως και γρήγορο κέρδος – γνώρισμα της εποχής μας) θα επιλεγούν οι υψηλές κλίμακες του εργαλείου.
Θεωρώ ιδιαιτέρως επικίνδυνο το να εξοικειώνονται και να εθίζονται οι άνθρωποι στη βία (δυστυχώς πλείστα παραδείγματα μας το αποδεικνύουν) και κυρίως κατόπιν σχετικών συμβουλών και παροτρύνσεων από δήθεν ειδικούς και δήθεν γνώστες της ψυχολογίας των σκύλων. Τονίζω τέλος, ότι μόνο η εκπαίδευση που βασίζεται στην ανθρώπινη και πολιτισμένη αντιμετώπιση του ζώου από τον άνθρωπο με απόλυτο σεβασμό και κατανόηση των ιδιαιτεροτήτων του, είναι ικανή να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Μια τέτοιου περιεχομένου και φιλοσοφίας εκπαίδευση μπορεί να μας εγγυηθεί την απουσία στο μέλλον κάθε φοβίας ή τρόμου, στοιχείων που απορρέουν κατά κανόνα από την ασυλλόγιστη, σκόπιμη και κερδοσκοπική κακοποίηση που υπέστη το ζώο σε μικρή ηλικία.
Επαγγελματίας Θετικός Εκπαιδευτής Σκύλων
Μέλος του APDT & full member of PDTE