Αυτή η υφιστάμενη γενικευμένη διαταραχή του μεταβολισμού μπορεί να προκαλέσει βλάβες σε όλα τα όργανα του σώματος, δέρμα, αγγεία καρδιά, νεφρά, εγκέφαλο, είναι συχνά χωρίς συμπτώματα και απαιτεί για να διορθωθεί μία συνολική αλλαγή στον τρόπο ζωής και τις διατροφικές συνήθειες και όχι για παράδειγμα ένα απλό περιορισμό στην κατανάλωση της ζάχαρης.
Ένας άνθρωπος πάσχει από διαβήτη όταν ισχύει έστω και ένα από τα παρακάτω:
1. Τιμή σακχάρου το πρωί (να μην έχει προηγηθεί φαγητό κατά τις προηγούμενες οκτώ-δέκα ώρες) : Πάνω από 125 mg/dl.
2. Δύο ώρες μετά την χορήγηση ειδικού υγρού κατά την διάρκεια μιας ειδικής εξέτασης της δοκιμασίας ανοχής γλυκόζης, άνοδος του σακχάρου του αίματος σε επίπεδα 200mg/dl και πάνω.
3. Εάν τα επίπεδα σακχάρου σε τυχαία μέτρηση ανευρίσκονται 200 mg/dl και πάνω, ενώ παράλληλα υπάρχουν εμφανή συμπτώματα.
Οι μετρήσεις αυτές συνήθως χρειάζονται επανάληψη.
Εάν το μετρούμενο σάκχαρο είναι οριακά φυσιολογικό, πρέπει να ληφθούν μέτρα ενώ συχνά είναι ανάγκη να πραγματοποιηθεί η ειδική δοκιμασία ανοχής γλυκόζης.
Οι διαβητικοί δεν έχουν ενιαία θεραπευτική αντιμετώπιση. Ορισμένοι διαβητικοί χρειάζονται φάρμακα, ενώ άλλοι ινσουλίνη γιατί οι μορφές της διαταραχής του μεταβολισμού δεν είναι ίδιες σε όλους. Η ινσουλίνη είναι μία ορμόνη, που εκκρίνεται από το πάγκρεας. Σε ορισμένες μορφές του διαβήτη, η ορμόνη αυτή εκκρίνεται σε χαμηλά επίπεδα ή καθόλου και οι « διαβήτες» αυτοί χρειάζονται συμπληρωματική ή και αποκλειστική χορήγηση ινσουλίνης. Σε άλλες μορφές διαβήτη δεν υπάρχει ανεπάρκεια της ορμόνης και η διαταραχή του μεταβολισμού που προαναφέρεται, διορθώνεται με κατάλληλη διατροφή ή φάρμακα.
Ο διαβήτης είναι μια πολυσυστηματική νόσος, που βλάπτει όλα τα όργανα του οργανισμού στα αρχικά μάλιστα στάδια συχνά ύπουλα, χωρίς συμπτώματα, γεγονός που καθιστά επιτακτική την ανάγκη της άριστης αντιμετώπισής του. Επειδή δεν υπάρχουν συμπτώματα στα αρχικά στάδια ενώ οι βλάβες προοδευτικά εξελίσσονται, είναι πολύ σημαντική η ετήσια ιατρική προληπτική εξέταση, κατά την οποία εντοπίζονται τόσο οι πάσχοντες διαβητικοί όσο και τα άτομα υψηλού κινδύνου για την ανάπτυξη διαβήτη. Τα συμπτώματα του διαβήτη, εάν υπάρχουν είναι η δίψα, τα πολλά ούρα, οι διαταραχές του βάρους, η πολυφαγία, η αδυναμία, το αίσθημα κόπωσης, ο κνησμός ( η φαγούρα ), οι διαταραχές όρασης, τα μυρμηγκιάσματα, οι συχνές κολπίτιδες και ουρολοιμώξεις, εκδηλώσεις από βλάβες στα ζωτικά όργανα. Ο κακά θεραπευόμενος και ο μη θεραπευόμενος διαβήτης καταστρέφει τα μάτια , την καρδιά, τον νεφρό, τον εγκέφαλο, τα αγγεία, τα νεύρα, το ανδρικό γεννητικό σύστημα.
Η άριστη θεραπεία του διαβήτη περιλαμβάνει σήμερα τρεις βασικούς στόχους:
Α. Γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη, η οποία αποτελεί ένα δείκτη των επιπέδων του σακχάρου πολλών ημερών κάτω από7%.
Β. Διατήρηση αρτηριακής πίεσης για να μην επιβαρύνονται επιπρόσθετα τα όργανα και για να διατηρούνται οι επανορθωτικές τους εφεδρείες σε αρκετά χαμηλό επίπεδο. Οι στόχοι της αρτηριακής πίεσης είναι πιο χαμηλοί συγκριτικά με μη διαβητικά άτομα.
Γ. Διατήρηση της κακής χοληστερόλης LDL σε πολύ χαμηλά επίπεδα για να αποφεύγονται οι καταστροφικές βλάβες που επιδεινώνονται με την αύξηση της LDL. Οι στόχοι της LDL στον διαβητικό είναι πιο αυστηροί συγκριτικά με μη διαβητικά άτομα.
Ιατρός Ειδική Παθολόγος