Οι μέθοδοι υποβοηθούμενης αναπαραγωγής έχουν πάψει πλέον να είναι άγνωστες λέξεις για πολλά ζευγάρια με πρόβλημα υπογονιμότητας. Οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενες είναι η σπερματέγχυση (IUI) και η εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF) με ή χωρίς μικρογονιμοποίηση (ICSI). Πολλά ζευγάρια προχωρούν σε μια τέτοια θεραπεία χωρίς να ξέρουν ποια είναι τα πραγματικά ποσοστά επιτυχίας της. Πρέπει λοιπόν να γνωρίζουν τα νούμερα αυτά για να είναι σε θέση να αποφασίζουν πιο σωστά, αλλά και για να μην πλανώνται σχετικά με την πιθανότητα εγκυμοσύνης.
ivf
Στη διαδικασία της τεχνητής γονιμοποίησης ( IVF ) μεταφέρονται στη μήτρα περισσότερα του ενός έμβρυα. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχουν όλα τα έμβρυα τη δυνατότητα να αναπτυχθούν, να εμφυτευτούν και να οδηγήσουν σε εγκυμοσύνη. Το αποτέλεσμα είναι να εμφανίζεται μεγαλύτερο ποσοστό πολύδυμων κυήσεων (δίδυμες, τρίδυμες κλπ) στους κύκλους εξωσωματικής γονιμοποίησης. Στην Ελλάδα σύμφωνα με τη νέα νομοθεσία επιτρέπεται να μεταφερθούν από 2 έως 4 έμβρυα ανάλογα με την ηλικία της γυναίκας
Η IVF (τεχνητή γονιμοποίηση) και η ICSI (μικρογονιμοποίηση) προσφέρουν μια πιθανόττητα σύλληψης σε πολλά μη γόνιμα ζευγάρια και κάθε χρόνο περίπου 6000 παιδιά συλλαμβάνονται μ΄αυτές τις μεθόδους στο Ηνωμένο Βασίλειο. Τα αποτελέσματα της τελευταίας μελέτης δίνουν πολύ ελπιδοφόρα μηνύματα σχετικά με την ανάπτυξη των παιδιών που προέρχονται από αυτές τις μεθόδους. Επιπλέον το ποσοστό των παθολογικών προβλημάτων στα παιδιά με υποβοηθούμενη σύλληψη ήταν σχετικά μικρό.