στη - dietup.gr - Page 89

Έχετε ποτέ συνειδητοποιήσει την αξία και τη χρησιμότητα αυτής της αίσθησης που ονομάζεται ΓΕΥΣΗ; Σκεφτήκατε τη ζωή σας τη ζωή μας χωρίς την αίσθηση της γεύσης; Έχετε καμιά φορά αναλογιστεί πόσες ώρες από τη ζωή μας αυτή η αίσθηση αποτελεί την πρωταρχική, την κυρίαρχη τροφοδότηση της συνείδησης με το περιεχόμενό της, αλλά και τη σημασία αυτού του περιεχόμενου, όχι μονάχα για την ευδαιμονία μας και την απόλαυση της ζωής, αλλά και για την ίδια την ανέλιξη και τη συνέχισή της; Ποια είναι η σημασία της στη διατροφή μας και κατ επέκταση και για την υγεία μας. Σας έχει τεθεί ποτέ το ερώτημα : «Μήπως θυμάστε ποια υπήρξε η κορυφαία σας γευστική απόλαυση μέχρι τώρα;» Εμένα μου έχει τεθεί, και να η απάντηση!

Στο ισόγειο του Science Museum στην Exhibition Road του Λονδίνου, βρίσκονται εκτεθειμένες οι πρώτες ατμομηχανές «μεγαθήρια» που κατασκεύασε στο δέκατο όγδοο αιώνα ο ιδιοφυής και χαλκέντερος εκείνος Σκοτσέζος, που άκουε στο όνομα James Watt. Και κάθε φορά που τα περιεργάζομαι έξι ή εφτά φορές ως τώρα! η ίδια πάντα σκέψη μου τριβελίζει το μυαλό!

Στο ισόγειο του Science Museum στην Exhibition Road του Λονδίνου, βρίσκονται εκτεθειμένες οι πρώτες ατμομηχανές «μεγαθήρια» που κατασκεύασε στο δέκατο όγδοο αιώνα ο ιδιοφυής και χαλκέντερος εκείνος Σκοτσέζος, που άκουε στο όνομα James Watt. Και κάθε φορά που τα περιεργάζομαι έξι ή εφτά φορές ως τώρα! η ίδια πάντα σκέψη μου τριβελίζει το μυαλό!

Για τον τίτλο αυτού του άρθρου οφείλω μια εξήγηση. Προέρχεται, κατά τα τρία τέταρτα , από τους στίχους λαϊκού άσματος, που εντελώς τυχαία άκουσα, πριν από λίγες μέρες να άδεται σε τηλεοπτικό πρόγραμμα, από δημοφιλή μας καλλιτέχνη. Βέβαια, το περί ου ο λόγος γλυκό λάθος του άσματος, ήταν, κατά τα φαινόμενα, ανθρώπινη ύπαρξη και όχι η ζάχαρη.

Για τον τίτλο αυτού του άρθρου οφείλω μια εξήγηση. Προέρχεται, κατά τα τρία τέταρτα , από τους στίχους λαϊκού άσματος, που εντελώς τυχαία άκουσα, πριν από λίγες μέρες να άδεται σε τηλεοπτικό πρόγραμμα, από δημοφιλή μας καλλιτέχνη. Βέβαια, το περί ου ο λόγος γλυκό λάθος του άσματος, ήταν, κατά τα φαινόμενα, ανθρώπινη ύπαρξη και όχι η ζάχαρη.

Τι ήταν πάλι αυτές οι γιορταστικές και χορταστικές μέρες που ζήσαμε όλοι μας! Βέβαια είπαμε υγιεινή διατροφή, αλλά υπάρχουν και οι εύγευστοι πειρασμοί και οι πικάντικες λιχουδιές , οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρουνα, και τα τσουρέκια και όλα τα είδη της ζαχαροπλαστικής τεχνολογίας και τέχνης, τα πεντακόσια είδη της σοκολάτας και των σοκολατοειδών σπεσιαλιτέ, και οι γεμιστές γαλοπούλες, οι μαγιονέζες και τα δέκα ειδών τυριά και οι σπεσιαλιτέ των μεγάλων Μαίτρ της μαγειρικής και τα εδεσματολόγια των γνωστών εστιατορίων, όπου θεραπεύεται η θρησκεία, η επιστήμη και η τέχνη της γαστρονομίας (και της γαστριμαργίας!)

Τι ήταν πάλι αυτές οι γιορταστικές και χορταστικές μέρες που ζήσαμε όλοι μας! Βέβαια είπαμε υγιεινή διατροφή, αλλά υπάρχουν και οι εύγευστοι πειρασμοί και οι πικάντικες λιχουδιές , οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρουνα, και τα τσουρέκια και όλα τα είδη της ζαχαροπλαστικής τεχνολογίας και τέχνης, τα πεντακόσια είδη της σοκολάτας και των σοκολατοειδών σπεσιαλιτέ, και οι γεμιστές γαλοπούλες, οι μαγιονέζες και τα δέκα ειδών τυριά και οι σπεσιαλιτέ των μεγάλων Μαίτρ της μαγειρικής και τα εδεσματολόγια των γνωστών εστιατορίων, όπου θεραπεύεται η θρησκεία, η επιστήμη και η τέχνη της γαστρονομίας (και της γαστριμαργίας!)

new28_3369276a_m.jpg

Η ροή του νερού και των υγρών γενικά εξασκούσε πάντοτε πάνω μου μια ιδιαίτερα έντονη, υπνωτιστική θα έλεγα, έλξη. Θυμάμαι που καθόμουνα με τις ώρες και παρακολουθούσα με ένταση της προσοχής και άφατη περιέργεια τη ροή του νερού στ αυλάκια, είτε από το σωλήνα της ηλεκτρικής αντλίας που αντλούσε το νερό από το πηγάδι του κήπου μας. Που και που έριχνα στο υδάτινο ρεύμα μικρά κούτσουρα, κάποιο φυλλαράκι, είτε κομμάτια από άχυρο, και παρακολουθούσα την πορεία τους, έτσι όπως παρασύρονταν από το νερό προς τη χωμάτινη λεκάνη γύρω από τη ρίζα της αχλαδιάς, της πορτοκαλιάς, είτε της μπανανιάς στο μεγάλο μας κήπο!

new28_3369276a_m.jpg

Η ροή του νερού και των υγρών γενικά εξασκούσε πάντοτε πάνω μου μια ιδιαίτερα έντονη, υπνωτιστική θα έλεγα, έλξη. Θυμάμαι που καθόμουνα με τις ώρες και παρακολουθούσα με ένταση της προσοχής και άφατη περιέργεια τη ροή του νερού στ αυλάκια, είτε από το σωλήνα της ηλεκτρικής αντλίας που αντλούσε το νερό από το πηγάδι του κήπου μας. Που και που έριχνα στο υδάτινο ρεύμα μικρά κούτσουρα, κάποιο φυλλαράκι, είτε κομμάτια από άχυρο, και παρακολουθούσα την πορεία τους, έτσι όπως παρασύρονταν από το νερό προς τη χωμάτινη λεκάνη γύρω από τη ρίζα της αχλαδιάς, της πορτοκαλιάς, είτε της μπανανιάς στο μεγάλο μας κήπο!

new5_4009924_blog.jpg
Ήταν περίπου η ώρα 11 το πρωί μιας ηλιόλουστης, αλλά πολύ δροσερής χειμωνιάτικης μέρας, παραμονή Χριστουγέννων, του έτους 19**. Ντυμένος με το κατακαίνουργιο καμηλό παλτουδάκι μου, με το γιακαδάκι να κουμπώνει ψηλά στο λαιμό, και τα μάλλινα καλτσάκια να ξεχειλώνουν πάνω από τα μποτίνια μου, περπατούσαμε με τη μάνα μου στο μονοπάτι. Βαδίζαμε μάλλον βιαστικά για το σπίτι μας. Θυμάμαι που κρατιόμουνα με το αριστερό μου χέρι από το φουστάνι της, ενώ στο δεξί μου χέρι κρατούσα ένα χαρτονένιο δέμα, δεμένο σταυρωτά με μια πράσινη κορδέλα, που κατέληγε σε μεγαλοπρεπή φιόγκο! Το περιεχόμενο του πακέτου μου ήταν άγνωστο.