Έχετε ποτέ συνειδητοποιήσει την αξία και τη χρησιμότητα αυτής της αίσθησης που ονομάζεται ΓΕΥΣΗ; Σκεφτήκατε τη ζωή σας τη ζωή μας χωρίς την αίσθηση της γεύσης; Έχετε καμιά φορά αναλογιστεί πόσες ώρες από τη ζωή μας αυτή η αίσθηση αποτελεί την πρωταρχική, την κυρίαρχη τροφοδότηση της συνείδησης με το περιεχόμενό της, αλλά και τη σημασία αυτού του περιεχόμενου, όχι μονάχα για την ευδαιμονία μας και την απόλαυση της ζωής, αλλά και για την ίδια την ανέλιξη και τη συνέχισή της; Ποια είναι η σημασία της στη διατροφή μας και κατ επέκταση και για την υγεία μας. Σας έχει τεθεί ποτέ το ερώτημα : «Μήπως θυμάστε ποια υπήρξε η κορυφαία σας γευστική απόλαυση μέχρι τώρα;» Εμένα μου έχει τεθεί, και να η απάντηση!
Έχετε ποτέ συνειδητοποιήσει την αξία και τη χρησιμότητα αυτής της αίσθησης που ονομάζεται ΓΕΥΣΗ; Σκεφτήκατε τη ζωή σας τη ζωή μας χωρίς την αίσθηση της γεύσης; Έχετε καμιά φορά αναλογιστεί πόσες ώρες από τη ζωή μας αυτή η αίσθηση αποτελεί την πρωταρχική, την κυρίαρχη τροφοδότηση της συνείδησης με το περιεχόμενό της, αλλά και τη σημασία αυτού του περιεχόμενου, όχι μονάχα για την ευδαιμονία μας και την απόλαυση της ζωής, αλλά και για την ίδια την ανέλιξη και τη συνέχισή της; Ποια είναι η σημασία της στη διατροφή μας και κατ επέκταση και για την υγεία μας. Σας έχει τεθεί ποτέ το ερώτημα : «Μήπως θυμάστε ποια υπήρξε η κορυφαία σας γευστική απόλαυση μέχρι τώρα;» Εμένα μου έχει τεθεί, και να η απάντηση!
Στο ισόγειο του Science Museum στην Exhibition Road του Λονδίνου, βρίσκονται εκτεθειμένες οι πρώτες ατμομηχανές «μεγαθήρια» που κατασκεύασε στο δέκατο όγδοο αιώνα ο ιδιοφυής και χαλκέντερος εκείνος Σκοτσέζος, που άκουε στο όνομα James Watt. Και κάθε φορά που τα περιεργάζομαι έξι ή εφτά φορές ως τώρα! η ίδια πάντα σκέψη μου τριβελίζει το μυαλό!
Στο ισόγειο του Science Museum στην Exhibition Road του Λονδίνου, βρίσκονται εκτεθειμένες οι πρώτες ατμομηχανές «μεγαθήρια» που κατασκεύασε στο δέκατο όγδοο αιώνα ο ιδιοφυής και χαλκέντερος εκείνος Σκοτσέζος, που άκουε στο όνομα James Watt. Και κάθε φορά που τα περιεργάζομαι έξι ή εφτά φορές ως τώρα! η ίδια πάντα σκέψη μου τριβελίζει το μυαλό!
Όχι πριν πολύ καιρό βρέθηκα, για λίγες μόνο μέρες, στην πατρίδα μου την Κύπρο. Και εκεί είχα την ευκαιρία να συναντήσω, για μια ακόμα φορά, αγαπημένους συγγενείς, γνωστούς και φίλους, και να θυμηθώ, ανάμεσα σε τόσα άλλα, παλιές καλές ή και κακές, αλλά πάντα…προσφιλείς διαιτητικές συνήθειες!
Όχι πριν πολύ καιρό βρέθηκα, για λίγες μόνο μέρες, στην πατρίδα μου την Κύπρο. Και εκεί είχα την ευκαιρία να συναντήσω, για μια ακόμα φορά, αγαπημένους συγγενείς, γνωστούς και φίλους, και να θυμηθώ, ανάμεσα σε τόσα άλλα, παλιές καλές ή και κακές, αλλά πάντα…προσφιλείς διαιτητικές συνήθειες!
Θα πρέπει να ήμουνα στην πέμπτη τάξη του δημοτικού σχολείου όταν για πρώτη φορά άκουσα από τον δάσκαλό μου να μας μιλά για τα ενδιαφέροντα πειράματα και τις αναζητήσεις του Gregor Mendel σχετικά με τη διερεύνηση των νόμων της κληρονομικότητας. Εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι αυτές οι μελέτες είχαν γίνει σε φασολιές και στα φασόλια τους, και για πρώτη φορά τότε συνειδητοποίησα ότι και τα φυτά αποτελούν ζώντες οργανισμούς και υπόκεινται στους ίδιους νόμους με τα ζώα σε ό,τι αφορά την παρουσία των κληρονομικών χαρακτηριστικών τους και τη μεταβίβασή τους από την μια γενιά στην επόμενη!
Η ροή του νερού και των υγρών γενικά εξασκούσε πάντοτε πάνω μου μια ιδιαίτερα έντονη, υπνωτιστική θα έλεγα, έλξη. Θυμάμαι που καθόμουνα με τις ώρες και παρακολουθούσα με ένταση της προσοχής και άφατη περιέργεια τη ροή του νερού στ αυλάκια, είτε από το σωλήνα της ηλεκτρικής αντλίας που αντλούσε το νερό από το πηγάδι του κήπου μας. Που και που έριχνα στο υδάτινο ρεύμα μικρά κούτσουρα, κάποιο φυλλαράκι, είτε κομμάτια από άχυρο, και παρακολουθούσα την πορεία τους, έτσι όπως παρασύρονταν από το νερό προς τη χωμάτινη λεκάνη γύρω από τη ρίζα της αχλαδιάς, της πορτοκαλιάς, είτε της μπανανιάς στο μεγάλο μας κήπο!
Η ροή του νερού και των υγρών γενικά εξασκούσε πάντοτε πάνω μου μια ιδιαίτερα έντονη, υπνωτιστική θα έλεγα, έλξη. Θυμάμαι που καθόμουνα με τις ώρες και παρακολουθούσα με ένταση της προσοχής και άφατη περιέργεια τη ροή του νερού στ αυλάκια, είτε από το σωλήνα της ηλεκτρικής αντλίας που αντλούσε το νερό από το πηγάδι του κήπου μας. Που και που έριχνα στο υδάτινο ρεύμα μικρά κούτσουρα, κάποιο φυλλαράκι, είτε κομμάτια από άχυρο, και παρακολουθούσα την πορεία τους, έτσι όπως παρασύρονταν από το νερό προς τη χωμάτινη λεκάνη γύρω από τη ρίζα της αχλαδιάς, της πορτοκαλιάς, είτε της μπανανιάς στο μεγάλο μας κήπο!
