«Ακόμα και ο Θεός δεν μπορεί να μεταβάλει το παρελθόν» έγραφε ο Αριστοτέλης, πριν από δυο χιλιάδες τριακόσια τόσα χρόνια. Τελεία και παύλα, λογικό και φυσικό! Αν όμως ήταν δυνατό να μάθαινε αυτή την περίεργη και εκπληκτική ιστορία που συνέβη σήμερα στον ηλεκτρονικό μου υπολογιστή, ο μεγάλος αυτός φιλόσοφος της αρχαιότητας σίγουρα θα είχε προσθέσει :
«Ακόμα και ο Θεός δεν μπορεί να μεταβάλει το παρελθόν» έγραφε ο Αριστοτέλης, πριν από δυο χιλιάδες τριακόσια τόσα χρόνια. Τελεία και παύλα, λογικό και φυσικό! Αν όμως ήταν δυνατό να μάθαινε αυτή την περίεργη και εκπληκτική ιστορία που συνέβη σήμερα στον ηλεκτρονικό μου υπολογιστή, ο μεγάλος αυτός φιλόσοφος της αρχαιότητας σίγουρα θα είχε προσθέσει :
Πάντα μου άρεσαν οι γελοιογραφίες. Όταν μάλιστα πρόκειται για έργα ταλαντούχων του είδους, με πηγαίο χιούμορ και λιτή αλλά εύστοχη γραμμή, που στοχεύουν κατευθείαν στο υπονοούμενο, διαθέτουν μια ακαταμάχητη γοητεία που σαγηνεύει, και προσφέρουν ένα καλλιτεχνικό βίωμα και απόλαυση, και μια πνευματική συγκίνηση που συναρπάζει. Αυτά πιστεύω, αφού έτσι τα νοιώθω, και δεν με νοιάζει αν θα με κατηγορήσουν για Φαρισσαϊσμό και τα τοιαύτα!
Πάντα μου άρεσαν οι γελοιογραφίες. Όταν μάλιστα πρόκειται για έργα ταλαντούχων του είδους, με πηγαίο χιούμορ και λιτή αλλά εύστοχη γραμμή, που στοχεύουν κατευθείαν στο υπονοούμενο, διαθέτουν μια ακαταμάχητη γοητεία που σαγηνεύει, και προσφέρουν ένα καλλιτεχνικό βίωμα και απόλαυση, και μια πνευματική συγκίνηση που συναρπάζει. Αυτά πιστεύω, αφού έτσι τα νοιώθω, και δεν με νοιάζει αν θα με κατηγορήσουν για Φαρισσαϊσμό και τα τοιαύτα!
Μόλις που αποφάσισα να ασχοληθώ σήμερα με αυτό το καταπληκτικό «υγρό στοιχείο» που ονομάζεται νερό, αυτό το νεράκι του Θεού, η μνήμη μου άρχισε να αναδεύεται βίαια και ασταμάτητα, σαν τη μανιασμένη θάλασσα που την πλήττει από πάνω ο ρούφουλας, και να αναδύονται στην επιφάνεια ένα σωρό εικόνες, παραστάσεις, νοήματα, ιδέες, συναισθήματα, βιώματα και εμπειρίες που έχουν σχέση με το κεντρικό μου θέμα: ΤΟ ΝΕΡΟ. Εκείνο όμως που μου έκανε καταπληκτική εντύπωση είναι ότι μέσα σ αυτή την καλεϊδοσκοπική εναλλαγή του περιεχόμενου του μνημονικού μου ξεχώριζε, με εκπληκτική και επίμονη συχνότητα και διαύγεια, η φράση: «Και Πνεύμα Θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων.»
Μόλις που αποφάσισα να ασχοληθώ σήμερα με αυτό το καταπληκτικό «υγρό στοιχείο» που ονομάζεται νερό, αυτό το νεράκι του Θεού, η μνήμη μου άρχισε να αναδεύεται βίαια και ασταμάτητα, σαν τη μανιασμένη θάλασσα που την πλήττει από πάνω ο ρούφουλας, και να αναδύονται στην επιφάνεια ένα σωρό εικόνες, παραστάσεις, νοήματα, ιδέες, συναισθήματα, βιώματα και εμπειρίες που έχουν σχέση με το κεντρικό μου θέμα: ΤΟ ΝΕΡΟ. Εκείνο όμως που μου έκανε καταπληκτική εντύπωση είναι ότι μέσα σ αυτή την καλεϊδοσκοπική εναλλαγή του περιεχόμενου του μνημονικού μου ξεχώριζε, με εκπληκτική και επίμονη συχνότητα και διαύγεια, η φράση: «Και Πνεύμα Θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων.»
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν ζήσει την εμπειρία να βρίσκονται εκτός σώματος και να βλέπουν από ψηλά τον εαυτό τους…
ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΕΚΤΟΣ ΣΩΜΑΤΟΣ
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν ζήσει την εμπειρία να βρίσκονται εκτός σώματος και να βλέπουν από ψηλά τον εαυτό τους…
ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΕΚΤΟΣ ΣΩΜΑΤΟΣ
Είναι γνωστό πως οι γυναίκες σε όλες τις πολιτισμένες χώρες ζουν, κατά μέσο όρο, τέσσερα ως δέκα χρόνια περισσότερο από τους άνδρες. Αυτό βέβαια έχει ως συνέπεια την υπεροχή του αριθμού των γυναικών ψηφοφόρων, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συχνά απρόβλεπτες, αναπάντεχες, και τραγελαφικές καταστάσεις! Εξάλλου, μια ματιά στον ζωντανό πληθυσμό που διακινείται καθημερινά στα διάφορα κοιμητήρια, αποκαλύπτει ότι οι χήρες που θρηνούν το μακαρίτη, σε σύγκριση με τους χήρους που «επισκέπτονται» τις συμβίες τους που έχουν εκδημήσει προς Κύριον, είναι, τουλάχιστο 10 : 1.
Κάθε χρόνο που μας έρχεται το καλοκαίρι, εγώ θυμάμαι το βουνό, τον κάμπο και τη θάλασσα της Λαπήθου, κάπου 15 χιλιόμετρα δυτικά της Κερύνειας, στα βόρεια παράλια της Κύπρου. Ίσως γιατί, σ εκείνη την περιοχή μου έτυχε να ζήσω ένα από τα περισσότερο ενδιαφέροντα καλοκαίρια της ζωής μου. Ίσως γιατί εκεί, στην αμμουδιά, στη θάλασσα, τα χωράφια, τους κήπους, τα αμπέλια και τα μποστάνια της παραλίας της Αϊρκώτισσας, είχα την ευκαιρία και την τύχη να απολαύσω, περίπου για τρεις καλοκαιρινούς μήνες, προς το τέλος της δεκαετίας του 1940, μια γνήσια, απλή, λιτή και απέριττη φυσική ζωή. Ίσως γιατί, ακριβώς μετά από εκείνο το καλοκαίρι ανακάλυψα την ύπαρξη της Φυσιολογίας, που μου άλλαξε ολόκληρη την πορεία και το περιεχόμενο της ζωής μου.
