Οι Eυρωπαίοι υποφέρουν από ψυχικές και νευρολογικές παθήσεις και σχεδόν 165 εκατομμύρια άνθρωποι ή το 38% του πληθυσμού διαγιγνώσκονται κάθε χρόνο με κάποια ψυχική ή νευρολογική πάθηση, όπως κατάθλιψη, γενικευμένη αγχώδης διαταραχή ή αϋπνία, σύμφωνα με μία νέα έρευνα ευρείας κλίμακας.

Η εποχή μας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί “εποχή πανικού” με πρωταγωνιστές το άγχος και τις φοβίες που κατακλύζουν τους περισσότερους. Έτσι λίγοι είναι όσοι δεν έχουν αισθανθεί πίεση στην καθημερινότητά τους και αρκετοί όσοι έχουν υποστεί μια πιο έντονη κρίση πανικού.

Η κακή διάθεση είναι αναπόφευκτη με την οικονομική κρίση και την ανεργία στη χώρα μας, αλλά υπάρχουν πολλοί τρόποι για να την ξεπεράσεις.

Δεν είναι λίγες οι φορές που δυσάρεστα και ευχάριστα συναισθήματα, αγχωτικές καταστάσεις και καθημερινά προβλήματα, απλή κούραση ή ακόμα και στιγμές χαλάρωσης βρίσκουν τη «γιατρειά» ή την παρηγοριά τους στο πιο απλό «φάρμακο», το φαγητό. Επειδή όμως τόσο η ποσότητα όσο και η επιλογή ανήκει αποκλειστικά σε εμάς, καθιστώντας μας αυτόματα γιατρούς του συναισθήματός μας, ας δούμε μαζί αν όντως οι επιλογές μας είναι και οι σωστές και πως αλλιώς μπορούμε να τις ελέγξουμε…

Όταν μιλάμε για αυτοεκτίμηση δεν αναφερόμαστε στην καλή ή κακή μας “διάθεση” που μπορεί να εναλλάσσεται ανάλογα με τα καλά ή άσχημα γεγονότα που προκύπτουν στην καθημερινότητά μας αλλά στη βασική εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας, η οποία και αποτελεί τον κορμό της αυτοεκτίμησης. Η έννοια της αυτοεκτίμησης χρησιμοποιείται για να εκφράσει τη θετική εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας και εξαρτάται άμεσα από τον τρόπο με τον οποίο εκτιμούμε την προσωπική μας αξία.

Η στεναχώρια, η θλίψη, η απογοήτευση είναι μερικά από τα λεγόμενα “δύσκολα” συναισθήματα, που βαράνε κόκκινο στον ψυχισμό μας, όταν κάνουν την εμφάνιση τους. Πολλοί από εμάς τρομάζουν και δεν τολμούν ούτε καν να τα προφέρουν και να τα ονοματίσουν, λες και είναι “κατάρα”, μεταδοτική ή μεταστατική ασθένεια.

Η ζήλια, είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα και μπορεί να λειτουργήσει θετικά μέσα σε μια σχέση. Όταν όμως υπερβαίνει αυτά τα όρια, είναι ένα αρνητικό συναίσθημα που δρα καταστροφολογικά για την ψυχική μας υγεία και τις σχέσεις μας. Θα πρέπει να υπάρχει ένα ανοιχτό κανάλι επικοινωνίας μεταξύ των συντρόφων και να εκφράζουμε αυτό που μας προβληματίζει, όμως θα πρέπει όταν παρεκτρεπόμαστε να οριοθετούμε τον εαυτό μας και το ίδιο να κάνουμε στον άλλον όταν εκείνος παραβιάζει τα δικά μας όρια.

Σχεδόν 13,5 εκατομμύρια επεισόδια σχολικού εκφοβισμού (bullying) σημειώθηκαν μέσα στο 2011 σε παιδιά σχολικής ηλικίας, σύμφωνα με το Department of Education’s National Center on Educational Statistics των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Τα επεισόδια bullying είναι προσπάθειες εκφοβισμού που γίνονται μεταξύ των παιδιών και περιλαμβάνουν προσβολές, απειλές μέχρι και σωματική βλάβη. Το νούμερο αυτό δεν αντιπροσωπεύει το πόσοι μαθητές συνολικά έπεσαν θύματα bullying, καθώς κάποια παιδιά μπορεί να έπεσαν θύματα αρκετές φορές και με παραπάνω από έναν τρόπους, ενώ άλλα μπορεί να μην έχουν βιώσει ποτέ τέτοια περιστατικά.

Ο όρος βουλιμία (bulimia) προέρχεται από τις λέξεις «βους» (βόδι) και «λιμός» (πείνα) και με την έννοια αυτή μπορεί να περιγράψει δύο πράγματα:

Φθινόπωρο, χειμώνα, άνοιξη, καλοκαίρι, ό,τι εποχή κι αν είναι αρκετές γυναίκες βασανίζονται με μία σκέψη: «Πώς είναι το σώμα μου; Πώς θα βγω στην παραλία; Πώς θα μπω στο αγαπημένο μου φόρεμα; Μα καλά αυτή πώς κρατιέται έτσι; Μήπως διαγράφει η κυτταρίτιδα μέσα από το παντελόνι;».