ΔΡΑΣΕ ΣΙΩΠΗΛΑ…

Η φράση αυτή, έχει γίνει τα τελευταία χρόνια της ζωής μου, ένα από τα πιο αγαπημένα μου μότο. Το επαναλαμβάνω στον εαυτό μου και παράλληλα, συμβουλεύω φίλους και γνωστούς να κάνουν την παραπάνω φράση, βίωμα.

Η ηθική δεν είναι ένα κουστούμι που το φοράς όποτε θέλεις να κάνεις φιγούρα.
Είναι ένα ρούχο που φοράς καθημερινά και σε χαρακτηρίζει.

Ο άνθρωπος γεννιέται με σκοπό να χαίρεται τη ζωή. Δυστυχώς, οι περισσότεροι από εμάς δεν το αντιλαμβανόμαστε νωρίς κι αναμοχλεύουμε τις στάχτες μας για καιρό. Έρμαια των ανασφαλειών και του εγωισμού μας κατατρώμε το μέσα μας και χάνουμε το νόημα της ζωής, που είναι να προχωράμε. Ό,τι και να συμβαίνει, όπως κι αν έρθουν τα πράγματα, έχουμε υποχρέωση στον εαυτό μας να προχωράμε.

Χρόνια ψυχοθεραπείας και ενοχών πολλές φορές δεν είναι αρκετά για να αποδεχθεί και να αντιμετωπίσει κάποιος κάτι απλό στην ουσία του, δύσκολο στην παραδοχή του: ότι μεγάλωσε με γονείς που ενδεχομένως να μην έχει κανένα κοινό. Ότι ανατράφηκε από ανθρώπους που ακριβώς αν δεν ήταν γονείς του, δεν θα ήθελε ούτε για γείτονες. Ακόμη και στις μέρες μας, όπου όλα συζητιούνται, το συγκεκριμένο ζήτημα αποτελεί ακόμη ταμπού.

Πώς γιατρεύτηκα απ” την αγχώδη διαταραχή, και πώς γελάω πλέον με τις φρίκες που έτρωγα παλιά!

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής ας το ξαναπώ: Ήμουν για σχεδόν μια δεκαετία -μέχρι και πριν από 5 χρόνια- κατά φαντασίαν ασθενής και ράκος απ” το άγχος. Και το ίντερνετ ήταν ο βασικός μου σύμμαχος στην ακούραστη προσπάθειά μου να τρελαθώ.

Νομίζω πως όλοι θαυμάζουμε ανθρώπους με χιούμορ. Μας ελκύουν ασυναίσθητα λες κι είμαστε άβουλα όντα. Το ίδιο συμβαίνει και μ” όσους συνδυάζουν το χιούμορ με τον αυτοσαρκασμό. Άνθρωποι έξυπνοι ικανοί να γελούν με τον εαυτό τους. Εξάλλου το χιούμορ είναι από μόνο του είναι μονάδα μέτρησης ευφυΐας.

«Ένας παλιάτσος είμαι εγώ καλή σας μέρα. Ξέρω να κλαίω, να γελάω, να πονώ, ξέρω να λέω την αλήθεια πέρα ως πέρα γι’ αυτό μπορώ να σας το πω». Νομίζω πως όλοι λίγο-πολύ γνωρίζουμε το συγκεκριμένο τραγούδι, κι αν όχι πρέπει σίγουρα να το μάθουμε.

«Καλό ταξίδι πολυαγαπημένη μας» έγραφε ένα απο τα στεφάνια που είθισται να συνοδεύουν το αγαπημένο πρόσωπο που φεύγει.

Όταν βιώνουμε μια δυσάρεστη ή αρκετά πονετική κατάσταση πιστεύουμε πως ποτέ δεν πρόκειται να νιώσουμε καλά, ποτέ δεν πρόκειται να ξαναχαμογελάσουμε, να ηρεμήσουμε, να χαρούμε και να κάνουμε όνειρα…

Εύχεσαι μια καλή τύχη.
Εύχεσαι να αξιωθείς να ζήσεις το απόλυτο. Εκείνο που θα σου φέρει την ευτυχία, τη γαλήνη, την καταξίωση που ζητάς.
Και λες πως τα αξίζεις. Πιστεύεις σε σένα. Έχεις αυτοπεποίθηση, έχεις θέληση, έχεις όραμα.