Συνηθίζουμε να πιστεύουμε λανθασμένα πως αυτό που κρατάει μια σχέση είναι ο έρωτας ή η αγάπη, μα αυτό που στ’ αλήθεια κρατάει μια σχέση είναι η εμπιστοσύνη. Γιατί η ασφάλεια που παρέχει η λέξη αυτή, κλείνει μέσα τις άλλες πολύ σημαντικότερες, όπως: σεβασμός, εκτίμηση, ειλικρίνεια.
Τι είναι Συνεξάρτηση; Συνεξάρτηση είναι όταν αναλαμβάνεις τα προβλήματα των άλλων, τις ανάγκες, τα συναισθήματά, τις προτιμήσεις, τους στόχους, τη ζωή τους, σα να είναι δικά σου, παραμελώντας ή ακόμη και χάνοντας επαφή με τα πραγματικά δικά σου.
Ο έρωτας είναι εξουσία….
Σε εξουσιάζει χωρίς καν καλά ,καλά να το καταλάβεις…
Ολοι θα έχουμε παρατηρήσει πως η ψυχολογια μας πέφτει καθώς έχουμε αυτόν τον εσωτερικό διάλογο που συνεχώς αναλύει τα πάντα και συνήθως μας κατακρίνει ότι και να πούμε, ότι και να κάνουμε.
Η μοναξιά μπορεί να είναι λυτρωτική, όταν αποτελεί επιλογή, και κατάρα, όταν επιβάλλεται αναγκαστικά.
Οι νεότεροι –κυριολεκτικά- εαυτοί μας θα γελούσαν αν τους δείχναμε τη τωρινή ψυχοσωματική κατάστασή μας.
Όλοι μας προσπαθούμε καθημερινά να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη χωρίς όμως στο τέλος της ημέρας να έχουμε το αίσθημα της ικανοποίησης γιατί νιώθουμε πως κάτι λείπει…. Η αλήθεια είναι πως αυτό που λείπει είναι ο εαυτός μας ο οποίος έχει χαθεί κάπου ανάμεσα στη ρουτίνα της καθημερινότητας και τις υποχρεώσεις της δουλειάς ή στην απραγία και στην τεμπελιά. Υπάρχουν όμως πράγματα, απλά και καθημερινά, τα οποία αν κάνει ο καθένας μας σίγουρα θα νιώσει, σωματικά και ψυχικά, πιο υγιής από πριν.
Το στρες στην δουλειά δεν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο. Όλοι αγχωνόμαστε λίγο-πολύ. Όταν, όμως, αυτό το άγχος ξεπεράσει τα όρια, προκαλεί ένα σωρό προβλήματα στην παραγωγικότητά μας, την ψυχολογική – ακόμα και την σωματική – υγεία μας. Πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε;
Διαβάζοντας ένα άρθρο στο internet σχετικά με ένα κίνημα για την «εφαρμογή της ευτυχίας» στην Αγγλία, προσπαθούσα να σκεφτώ έναν ορισμό για την «ευτυχία» στην Ελλάδα. Ομολογώ ότι δυσκολεύτηκα αρκετά. Δεν έχει να κάνει τόσο με τη σημασία της λέξης αυτής αλλά με τα χαρακτηριστικά που τη διαμορφώνουν. Αυτά είναι σίγουρα υποκειμενικά αλλά έχουν και αντικειμενικές πινελιές που καθορίζονται από τις εκάστοτε οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Αν είχαμε ερωτηθεί «τι είναι ευτυχία» πριν λίγα χρόνια, θα ερχόμασταν αντιμέτωποι με μία ποικιλία απαντήσεων όπου σήμερα μας φαίνονται τουλάχιστον άτοπες.
«’Τσάρλς, φυσικό είναι να σε απασχολεί ή ηλικία μου. Και οι δύο το ξέρουμε ότι είμαι ογδονταενός χρόνων και πλησιάζω στο τέλος της ζωής μου. Εσύ αυτό τον καιρό πενθείς για τον Τζέημς άλλα και για τον πατέρα σου και είναι πολύ φυσικό να ανησυχείς μήπως με χάσεις κι εμένα. Όγδονταενός είναι κανείς πολύ γέρος, σοκαριστικά γέρος. Κι εγώ ό ίδιος σοκάρομαι όταν το σκέφτομαι.
