Αρκετοί αναρωτιούνται αν τελικά είναι χάρισμα κάποιος να είναι Ψυχολόγος, Σύμβουλος ακόμα και Ψυχοθεραπευτής. Η γνώση βοηθά και εξυπηρετεί τον ενδιαφερόμενο να αποκτήσει τα ‘αρχικά’ εφόδια του ώστε να μπορέσει στην πράξη να κάνει την εφαρμογή, να ‘κλειδώσει’. Ακόμα και οι ίδιοι οι ‘Ψ’ καθ’ όλη την διάρκεια των σπουδών τους αλλά και μετέπειτα στην επαγγελματική τους πράξη αναρωτιούνται τι ήταν εκείνο που τους ώθησε να ακολουθήσουν αυτή την οδό…..και η απάντηση είναι αρκετά σαφής: Τα βιώματα τους, οι ρόλοι, οι θέσεις στην οικογένεια, στην ευρεία συγγένεια, στους ομηλίκους, στα σχολικά τους χρόνια.

Λίγο μετά ή αρκετά μετά από την έναρξη μιας συντροφικής σχέσης βρισκόμαστε να ζούμε με τον άνθρωπο που επιλέξαμε στον ίδιο χώρο. Στην αρχή όλα δείχνουν και είναι καλά. Περνάμε μαζί τις ελεύθερες ώρες μας, κάνουμε πράγματα που αρέσουν και στους δύο, είμαστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι, νομίζουμε πως βρήκαμε το άλλο μας μισό.

Λίγο μετά ή αρκετά μετά από την έναρξη μιας συντροφικής σχέσης βρισκόμαστε να ζούμε με τον άνθρωπο που επιλέξαμε στον ίδιο χώρο. Στην αρχή όλα δείχνουν και είναι καλά. Περνάμε μαζί τις ελεύθερες ώρες μας, κάνουμε πράγματα που αρέσουν και στους δύο, είμαστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι, νομίζουμε πως βρήκαμε το άλλο μας μισό.

Πώς θα αντιμετωπίσω την μελαγχολία;

Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι μπορεί να περάσουν μια περίοδο στη ζωή τους κατά την οποία η διάθεση τους είναι πεσμένη, ίσως και να παρατηρούνται συμπτώματα όπως έλλειψη ενέργειας, απομόνωση, παραίτηση από προηγούμενες δραστηριότητες, αλλαγές στη διατροφή και τον ύπνο.

Αν το σκεφτείτε, πρέπει να είναι τρομακτική η εμπειρία για ένα νεογνό που μέχρι πριν λίγες στιγμές ήταν στη ζεστή λίμνη της μήτρας και ξαφνικά βρίσκεται έκθετο στον κρύο αέρα. Από την ασφάλεια της εμβρυικής στάσης, τώρα δεν ξέρει πώς να χειριστεί τα χεριά και τα πόδια του, νιώθει άβολα με τις άπειρες δυνατότητες που ανοίγονται για το σώμα του. Είναι η σωματική επαφή με τη μητέρα – και τον πατερά – που δίνει στο μικρό αυτό άνθρωπο μια γεύση από την παλιά αίσθηση, της σιγουριάς, της ζεστασιάς και της ασφάλειας στην κοιλία της μάμας. Αυτό το άγγιγμα σώμα με σώμα θα είναι το κυριότερο μέσο για το συναισθηματικό δέσιμο με τους γονείς του αλλά και το πρώτο του σχολειό, στο όποιο θα μάθει διαφορετικούς τρόπους αφής, μυρωδιές και απλές αντιδράσεις σε ερεθίσματα.

Τροφές για τον εγκέφαλο.

Δεν είναι λίγες οι φορές που δυσάρεστα και ευχάριστα  συναισθήματα, αγχωτικές  καταστάσεις και καθημερινά προβλήματα, απλή κούραση ή ακόμα και στιγμές χαλάρωσης αντιμετωπίστηκαν με το πιο απλό   «φάρμακο» στη διάθεση όλων, το φαγητό. Ακριβώς επειδή στη περίπτωση μας τόσο η δοσολογία όσο και η επιλογή ανήκει σε εμάς, καθιστώντας μας αυτόματα γιατρούς του συναισθήματός μας, ας δούμε μαζί αν όντως οι επιλογές μας είναι και οι σωστές.

Έφτασε το πολυπόθητο καλοκαίρι και μαζί του η ανησυχία για το πώς θα δείχνουμε στην παραλία. Η ερώτηση είναι η εξής: Αξίζει τον κόπο κάθε χρονιά να μας καταβάλλει τόσο πολύ το άγχος και το αποτέλεσμα της τελευταίας στιγμής και της εξαντλητικής δίαιτας να είναι πάντα προσωρινό;

Πώς θα αντιμετωπίσω το άγχος;

Το άγχος είναι καταρχήν απαραίτητο για την επιβίωση μας. Χωρίς άγχος δεν θα μπορούσαμε να κρατήσουμε μια δουλειά η οποία μας βοηθά να εξασφαλίσουμε τα απαραίτητα για να ζήσουμε. Όταν όμως το άγχος ξεπερνά ένα όριο γίνεται ανασταλτικός παράγοντας στην επιβίωση μας και αντί να μας βοηθά μας εμποδίζει από το να ζούμε καλά. Χρειάζεται να καταλάβουμε ότι το άγχος είναι μια μορφή φόβου απέναντι σε μια απειλή. Παλιότερα ο άνθρωπος φοβόταν τα άγρια ζώα ή τα καιρικά φαινόμενα, οι οποίοι φόβοι ήταν σχετικά παροδικοί στην έντονη μορφή τους. Σήμερα οι απειλές γύρω μας έχουν αλλάξει μορφή αφού είναι πλέον ο φόβος ότι δεν θα αποπληρώσουμε ένα δάνειο ή ότι θα χάσουμε τη δουλειά μας. Οι σημερινοί φόβοι δεν είναι παροδικοί αλλά χρόνιοι και έτσι είμαστε σε κατάσταση απειλής η οποία επιβαρύνει την ψυχική και σωματική μας υγεία.  Οι απειλές είναι συνεχώς μπροστά μας και είναι σοβαρές. Αυτός είναι ο συνδυασμός που επηρεάζει τόσο αρνητικά την υγεία μας: η σοβαρότητα της απειλής και η διάρκεια της απειλής.

Καθώς πλησιάζουν οι μέρες των εξετάσεων, μαθητές & γονείς εντείνουν τις προσπάθειές τους για την επιτυχία και την πολυπόθητη θέση στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Αυτές τις ημέρες το άγχος των παιδιών, που δεν είναι τίποτα άλλο φόβος ενδεχόμενης αποτυχίας στις εξετάσεις, μεγαλώνει.  

Βέβαια εκείνο που χρειάζεται να ξέρουμε είναι ότι μέχρις ενός σημείου το άγχος είναι φυσιολογικό και δημιουργικό. Μας κινητοποιεί σε δύσκολες και προκλητικές φάσεις της ζωής μας να καταβάλουμε το μέγιστο των προσπαθειών μας προκειμένου να επιτύχουμε τον στόχο μας!

Η έγκυρη αναγνώριση και συνειδητοποίηση από τους γονείς των ψυχολογικών, εκπαιδευτικών και κοινωνικών παραγόντων που εμπλέκονται στο πρόβλημα  του παιδιού τους  είναι το πιο σημαντικό εφόδιο στην προσπάθεια σχεδιασμού μιας αποτελεσματικής παρέμβασης που κυρίως στοχεύει να ενισχύσει την αίσθηση ικανότητας, αυτάρκεια, και προσωπικού ελέγχου που έχει το παιδί για ό,τι αφορά τη ζωή του. Οι προσπάθειες, τόσο των γονιών όσο και των εκπαιδευτικών θα πρέπει να έχουν ως γνώμονα και τελικό στόχο: