Η αγοραφοβία είναι μια αγχώδης διαταραχή που σχετίζεται με τον φόβο και την ανησυχία ότι το άτομο θα εμφανίσει συμπτώματα κρίσης πανικού ή ανάλογα αυτής σε δημόσιους πολυσύχναστους χώρους και σπανιότερα ακόμα και μέσα στο σπίτι. Τα πιο συχνά μέρη που μπορεί κάποιος να εμφανίσει συμπτώματα πανικού είναι το ασανσέρ, το γήπεδο, τα μέσα μαζικής μεταφοράς και τα εμπορικά κέντρα. Τα άτομα που εμφανίζουν συμπτώματα αγοραφοβίας φοβούνται να βρίσκονται σε μέρη που είναι δύσκολο ή τους προκαλεί ντροπή το να (δια) φύγουν και για αυτόν τον λόγο τα αποφεύγουν. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων η αγοραφοβία σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό συνυπάρχει με τις κρίσεις πανικού.

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ αν είναι «σωστό» να ασχολείται κανείς με το σώμα ή την εικόνα του σώματός του; Αν είναι υγιές να φροντίζει το σώμα του και να νοιάζεται για την εικόνα του; Και γενικότερα είναι σωστό να φροντίζει τον εαυτό του; Η απάντηση είναι ναι. Όμως, για πάρα πολλά χρόνια και πολλές φορές συμβαίνει και σήμερα, το να ασχοληθεί κάποιος με την φροντίδα του δικού του εαυτού ήταν εγωιστικό, απαράδεκτο και συνεπώς απαγορευτικό. Μεγαλύτερη σημασία και αξία για κάποιον θα έπρεπε να έχουν και είχαν οι ανάγκες του άλλου συνήθως εις βάρους του δικού του εαυτού.

Η ομάδα απευθύνεται σε γυναίκες που αντιμετωπίζουν θέματα διατροφής: θέματα βουλιμίας, βουλιμικών τάσεων, ανορεξίας. Μέσα σε ένα πλαίσιο ασφάλειας και εμπιστοσύνης, η ομάδα αποτελεί μια ευκαιρία για το κάθε μέλος να μάθει τον εαυτό του, να ακούσει το σώμα του, να αφουγκραστεί, να μοιραστεί σκέψεις και συναισθήματα, να κατανοήσει την αληθινή ιστορία του. Ο στόχος της ομάδας είναι το υγιές και ειλικρινές άνοιγμα στη ζωή μέσα από τη διερεύνηση, την αποκρυπτογράφηση και την κατανόηση των συναισθημάτων και της «εικόνας του εαυτού».

Πως η οικονομική κρίση «παραλύει» τον καθημερινό άνθρωπο, «δημιουργώντας» επιδείνωση της ψυχικής διάθεσης;

Ο κάθε άνθρωπος, λειτουργεί ως ένας καθημερινός «αναλυτής» που ερμηνεύει λίγο ή πολύ, το εξωτερικό του περιβάλλον, αλλά και την συμπεριφορά του εαυτού του και των άλλων. Συνήθως η διαδικασία αυτή γίνεται ταχύτατα και «αυτοματοποιημένα», χωρίς να το συνειδητοποιεί και η ερμηνεία του είναι «υποκειμενική», επηρεασμένη από εμπειρίες και «σκέψεις-συμπεράσματα» πάνω στις εμπειρίες, που έχουν αποθηκευτεί στην μνήμη μας κ.α..

Ο εθισμός στην αγάπη θεωρείται συχνά «λιγότερο σοβαρός» από τους άλλους εθισμούς, όπως ο καταναγκαστικός σεξουαλικός εθισμός, ο εθισμός στις διατροφικές διαταραχές ή στους αυτοτραυματισμούς. Ίσως γιατί ακούγεται πιο “ήπιος”. Στην πραγματικότητα αυτό είναι εξαιρετικά επώδυνο και μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνο τόσο για τον εξαρτημένο όσο και για τους ανθρώπους με τους οποίους έρχονται σε επαφή. Πολλές αυτοκτονίες, δολοφονίες, βιασμοί και άλλα εγκλήματα πάθους έχουν τις ρίζες τους σε αυτόν τον εθισμό. Ο πολιτισμός μας έχει δοξάσει τον εθισμό στην αγάπη με την έννοια ότι ερωτεύομαστε και είμαστε «πιο ευτυχισμένοι από ποτέ.» Αυτό αγνοεί τις βάσεις που οι σχέσεις απαιτούν. Πολλές σχέσεις αγάπης που απεικονίζονται στα μέσα ενημέρωσης πραγματικά είναι σχέσεις εξαρτημένης αγάπης.

Η αξιοθαύμαστη πολυπλοκότητα του ανθρώπινου μυαλού και το «προϊόν» του, η φαινομενικά απλή, καθημερινή ανθρώπινη συμπεριφορά, εκλαμβάνονται από τους ανθρώπους ως δεδομένα Πρόκειται για κάτι λογικό να συμβαίνει για λόγους «απλοποίησης» και μη υπερφόρτωσης του εγκεφάλου, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι βλέπουμε ορισμένες συχνότητες χρωμάτων, ακούμε ορισμένες συχνότητες ήχων, και όχι όλες όσες υπάρχουν στην φύση. Αυτή την καθημερινή συμπεριφορά μας, την οποία εκλαμβάνουμε ως δεδομένη, θα μπορούσαμε να την αποκαλέσουμε «ψυχοσωματική», με την έννοια ότι σκέψεις, συναισθήματα και άλλες εγκεφαλικές λειτουργίες μετατρέπονται σε ηλεκτροχημικές διαδικασίες. Λαμβάνουν χώρα καθημερινά, για παράδειγμα στον τομέα της σεξουαλικής διέγερσης και απόλαυσης. Μήπως κατ επέκταση, τα λεγόμενα ψυχοσωματικά συμπτώματα έχουν πολλά περισσότερα πράγματα να μας «πουν» για τις σκέψεις και τα συναισθήματα μας; Στην κατανόηση αυτού αποσκοπεί το ακόλουθο απλοποιημένο παράδειγμα.

Η αξιοθαύμαστη πολυπλοκότητα του ανθρώπινου μυαλού και το «προϊόν» του, η φαινομενικά απλή, καθημερινή ανθρώπινη συμπεριφορά, εκλαμβάνονται από τους ανθρώπους ως δεδομένα Πρόκειται για κάτι λογικό να συμβαίνει για λόγους «απλοποίησης» και μη υπερφόρτωσης του εγκεφάλου, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι βλέπουμε ορισμένες συχνότητες χρωμάτων, ακούμε ορισμένες συχνότητες ήχων, και όχι όλες όσες υπάρχουν στην φύση. Αυτή την καθημερινή συμπεριφορά μας, την οποία εκλαμβάνουμε ως δεδομένη, θα μπορούσαμε να την αποκαλέσουμε «ψυχοσωματική», με την έννοια ότι σκέψεις, συναισθήματα και άλλες εγκεφαλικές λειτουργίες μετατρέπονται σε ηλεκτροχημικές διαδικασίες. Λαμβάνουν χώρα καθημερινά, για παράδειγμα στον τομέα της σεξουαλικής διέγερσης και απόλαυσης. Μήπως κατ επέκταση, τα λεγόμενα ψυχοσωματικά συμπτώματα έχουν πολλά περισσότερα πράγματα να μας «πουν» για τις σκέψεις και τα συναισθήματα μας; Στην κατανόηση αυτού αποσκοπεί το ακόλουθο απλοποιημένο παράδειγμα.

Το συναίσθημα του παιδιού μπορεί να αποτελέσει πολύτιμη πληροφορία για το γονιό και η έκφρασή του ευκαιρία για μοίρασμα, άνοιγμα και διαπαιδαγώγηση. Μπορεί να το αξιοποιήσει για να έρθει πιο κοντά στο παιδί, αλλά και για να το εκπαιδεύσει σε κανόνες συμπεριφοράς.