Στη δεκαετία του 1960, πριν από την απαιτούμενη πλέον αποκάλυψη σύγκρουσης συμφερόντων, η βιομηχανία ζάχαρης χρηματοδότησε έρευνα που «προωθούσε» τα λιπαρά ως σημαντική αιτία εμφάνισης στεφανιαίας νόσου και υποβάθμιζε τον ρόλο της ζάχαρης, σύμφωνα με μια ειδική έρευνα που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση JAMA Internal Medicine.
Οι μεγαλύτεροι πληθυσμοί ψαριών στη Μεσόγειο απαντώνται σε θαλάσσιες περιοχές της Ισπανίας και της Ιταλίας, ενώ τα νερά της Ελλάδας και της Τουρκίας είναι σχεδόν νεκρά, αναφέρει διεθνής ερευνητική ομάδα, σε μια μελέτη που έχει σημασία για τη βιωσιμότητα των ιχθυαποθεμάτων.
Η γλυκιά γεύση αποτελεί κομμάτι της απολαυστικής πλευράς της διατροφής μας. Η χρήση των ολιγοθερμιδικών γλυκαντικών υλών σε τρόφιμα και ποτά έχει δώσει την ευκαιρία σε όλους τους ανθρώπους, ακόμα και σε αυτούς που ακολουθούν πρόγραμμα απώλειας βάρους, να απολαμβάνουν την αγαπημένη τους γλυκιά γεύση, χωρίς τις θερμίδες της ζάχαρης.
Ένα από τα χαρακτηριστικά των μεγαλουπόλεων και της δυτικοποιημένης διατροφής είναι η μεγάλη διαθεσιμότητα τροφίμων τα οποία θεωρούνται εκτός εποχής. Έτσι ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια τρόφιμα όπως ο ανανάς Γουαδελούπης, τα λεμόνια Χιλής και οι ξηροί καρποί Βραζιλίας είναι σύνηθες φαινόμενο.
Η έντονη -και συχνά για λόγους υγείας δικαιολογημένη- ανάγκη για τη διατήρηση του σωματικού βάρους σε φυσιολογικά επίπεδα έχει εδώ και δεκαετίες οδηγήσει την επιστήμη της διατροφής στην αναζήτηση γλυκαντικών υλών που να μην αποδίδουν ενέργεια ή που να μην επηρεάζουν τα επίπεδα γλυκόζης και ινσουλίνης στο αίμα, ώστε να μπορούν π.χ. να καταναλώνονται από διαβητικούς. Η χρήση των γλυκαντικών υλών, που σήμερα χρησιμοποιούνται σε τρόφιμα και ροφήματα, ρυθμίζεται από την Ευρωπαϊκή Οδηγία 94/35/EC, η οποία καλύπτει τα «πρόσθετα τροφίμων που χρησιμοποιούνται για να παρέχουν γλυκιά γεύση σε τρόφιμα ή ως επιτραπέζια γλυκαντικά». Η συγκεκριμένη οδηγία δεν αφορά τρόφιμα που από τη φύση τους έχουν γλυκιά γεύση, όπως είναι η ζάχαρη, το μέλι και το σιρόπι σφενδάμου.
Από την αρχαιότητα ως σήμερα η χρήση προβιοτικών προϊόντων είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη. Ως προβιοτικά ορίζονται οι ζωντανοί μικροοργανισμοί ανθρώπινης προέλευσης που όταν καταναλώνονται μπορούν να συμβάλλουν στη πρόληψη αλλά και στη θεραπεία ορισμένων ασθενειών, όπως αποδεικνύεται από κλινικές μελέτες. Η βασική αρχή «λειτουργίας» τους είναι πως η παρουσία τους στον εντερικό σωλήνα, αποκλείει ή έστω παρεμποδίζει τον αποικισμό άλλων παθογόνων μικροβίων.
Τα προβιοτικά είναι βασικοί «κάτοικοι» του γαστρεντερικού μας συστήματος και πιο συγκεκριμένα του παχέος εντέρου. Σύμφωνα με σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα, μερικά από αυτά τα βακτήρια, όπως οι λακτοβάκιλλοι, τα bifidobacteria και οι σακχαρομήκυτες, φαίνεται πως παίζουν σημαντικό ρόλο στην υγεία του εντέρου, διατηρώντας ή επαναφέροντας τη φυσιολογική μικροχλωρίδα του εντέρου.
Οι γλυκαντικές ύλες είναι ουσίες που προστίθενται σε διάφορα τρόφιμα και ποτά όπως το τσάι, τα αναψυκτικά, το γιαούρτι, τα παγωτά, οι μαρμελάδες, οι τσίχλες και τα ζελέ. Αντικαθιστούν τη ζάχαρη και έχουν ως στόχο να προσφέρουν τη γλυκιά γεύση χωρίς να σας επιβαρύνουν ταυτόχρονα με θερμίδες.
Δεν είναι λίγοι οι υποστηρικτές στον χώρο της υγείας οι οποίοι αμφισβητούν τόσο την ασφάλεια όσο και την αποτελεσματικότητα των τροφίμων και συμπληρωμάτων διατροφής που στοχεύουν στην απώλεια βάρους, αναφέροντας ότι είναι αναποτελεσματικά και παραπλανητικά για τους καταναλωτές. Σύμφωνα με τους υποστηρικτές αυτής της φιλοσοφίας «Μεταξύ εκατοντάδων προϊόντων που κυκλοφορούν στην αγορά, μόνο οι παρεμβάσεις όπως είναι οι δίαιτες από ειδικούς επιστήμονες υγείας, η σωματική δραστηριότητα και η βαριατρική επέμβαση, αλλά και προϊόντα όπως η ορλιστάτη και η σιβουτραμίνη είναι ασφαλή και αποτελεσματικά. Τα υπόλοιπα δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται πριν έχουμε σαφείς ενδείξεις για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά τους».
Οι φυτικές είναι αποτελούν ένα βασικό συστατικό της καθημερινής ισορροπημένης διατροφής με ευεργετικά αποτελέσματα τόσο για την υγεία του εντέρου όσο και στη ρύθμιση της γλυκόζης και των λιπιδίων του αίματος. Το κόμμι γκουάρ είναι μία διαλυτή φυτική ίνα που προέρχεται από τους σπόρους του φυτού γκουάρ (Cyamopsis tetragonolobus), το οποίο ευδοκιμεί σε χώρες όπως η Ινδία, το Δυτικό Πακιστάν, η Νότια Αφρική, η Αυστραλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες.
