Τρώτε γρήγορα και λαίμαργα;
Αδειάζετε το πιάτο σας με ταχύτητα αστραπής και συχνά δεν είστε καν καθισμένοι στο τραπέζι; Λάθος! Ο αργός τρόπος κατανάλωσης του φαγητού σάς βοηθά να το απολαύσετε, να νιώσετε τον κορεσμό και να μην τσιμπολογάτε ανεξέλεγκτα.

Γνωρίζατε ότι τα άτομα που αισθάνονται θυμό συνήθως επιλέγουν συμπαγείς τροφές, δύσκολες στην μάσηση, όπως είναι μία μπριζόλα, που πολλές φορές τους βοηθάνε,έστω παροδικά στην εκτόνωση του; Πρόσφατες έρευνες απέδειξαν πως οι διατροφικές μας επιλογές φωτογραφίζουν τη διάθεση μας, που οδηγεί στο να διαλέγουμε συγκεκριμένες τροφές έναντι κάποιων άλλων, με σκοπό να ελέγξουμε, υπο μια έννοια τα εκάστοτε συναισθημάτα μας. Είναι πολλές οι φορές που χρησιμοποιούμε το φαγητό ως μέσο προκειμένου να αντιμετωπίσουμε, να ρυθμίσουμε ή ακόμα και να εξαλείψουμε τα δυσάρεστα συναισθήματα.

Έχετε ακουστά τη «Nap diet», σε απλά ελληνικά τη δίαιτα του… ύπνου; Όχι, δεν πρόκειται για κάποιο καινούριο αποτελεσματικό διατροφικό σχήμα, αλλά για μια νέα τάση που ακολουθούν οι φοιτητές του εξωτερικού. Σύμφωνα με αυτή, όταν κάποιος πεινάει – αλλά ταυτόχρονα κάνει και μία προσπάθεια απώλειας βάρους – το καλύτερο που έχει να κάνει προκειμένου να αποφύγει το φαγητό είναι να πέσει για ύπνο! Επιπλέον, κυριαρχούν απόψεις όπως το ότι αν κάποιος δεν καταναλώσει βραδινό φαγητό, τότε έχει το περιθώριο να πιει όσο επιθυμεί στη βραδινή του έξοδο.

Οι προσωπικές περιγραφές της βουλιμίας μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικές. Για πολλούς λόγους ωστόσο, οι αφηγήσεις αυτές μπορεί να μην είναι απόλυτα ακριβείς. ΄Ετσι ορισμένες ερευνητικές ομάδες έχουν στραφεί στη μελέτη της βουλιμίας μέσα σε εργαστήρια. Το αποτέλεσμα των ερευνών θα σας δώσει τη δυνατότητα να καταλάβετε, αν εσείς ή κάποιος γνωστός σας πάσχει από βουλιμία.

Κάθε φορά που κάτι μας πάει στραβά, όταν η ψυχολογία μας είναι στα down της και το στρες μας κατακλύζει, η διαφυγή μας είναι το ψυγείο! Μια γρήγορη κίνηση που νομίζουμε ότι θα δώσει λύση στην κακή μας διάθεση.

Ζούμε όλοι πρωτόγνωρες καταστάσεις στη χώρα μας. Συνθήκες που μας προκαλούν, σε κάθε περίπτωση και ανεξαρτήτως του τι υποστηρίζει ο καθένας, θλίψη, άγχος, ανησυχία, ακόμα και φόβο για το άγνωστο. Το πώς αντιδρά ο κάθε ένας από εμάς σε αυτά τα συναισθήματα εξαρτάται φυσικά από το χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία του, αλλά σίγουρα όλοι προσπαθούν να βρουν μια διέξοδο στο άγχος και το στρες. Και τι πιο κλασικό από το να καταφεύγουμε στο φαγητό για να απαλύνουμε τα συναισθήματά μας, πολλές φορές καταλήγοντας και σε υπερφαγία.

Εν όψει οικονομικής κρίσης θα περίμενε κανείς να αυξάνονται τα κρούσματα υποσιτισμού και μείωσης του σωματικού βάρους. Χαρακτηριστική έκφραση των περισσότερων είναι… «θα πεινάσουμε»! Επιστημονικές μελέτες, ωστόσο, καταγράφουν σε διεθνές επίπεδο το λεγόμενο «παράδοξο της πείνας με παχυσαρκία» (the hunger-obesity paradox). Παρατηρείται, λοιπόν, ότι όσο βαθαίνει η οικονομική κρίση και μειώνεται το εισόδημα τόσο αυξάνεται το μέσο σωματικό βάρος των ενηλίκων. Εξάλλου, είναι επιστημονικά παραδεκτό πλέον ότι η παχυσαρκία τείνει να εμφανίζεται περισσότερο σε άτομα με χαμηλή κοινωνικο-οικονομική κατάσταση.

Όπως δείχνουν τα επιστημονικά δεδομένα, οι άνθρωποι έχουμε γενετική προδιάθεση προς τα «γλυκά» συστατικά και τα τρόφιμα που τα περιέχουν, καθώς θεωρούνται «ασφαλή προς κατανάλωση». Και αυτό επειδή συχνά, στη φύση, το όποιο π.χ. δηλητήριο ή αλλοιωμένο τρόφιμο είναι συχνότερα πικρό παρά… γλυκό.

Η σχέση μεταξύ διατροφής και ψυχολογίας είναι διαρκής και άρρηκτη. Όταν είμαστε στενοχωρημένοι, απογοητευμένοι, μελαγχολικοί, καταφεύγουμε στο φαγητό για να «ανέβουμε» ψυχολογικά, πολλές φορές όμως συμβαίνεικαι το αντίστροφο. Η διατροφή μας επηρεάζει την ψυχολογία μας και την εμφάνιση διαταραχών της διάθεσης π.χ. κατάθλιψη.

Σ’ όλο τον κόσμο κατά καιρούς, μεγάλο ποσοστό ανθρώπων νηστεύουν, και αυτό επηρεάζει την σωματική αλλά και ψυχική τους υγεία. Άνθρωποι με διαφορετική κουλτούρα με διαφορετικό θρήσκευμα, πιστοί που είναι οπαδοί κάποιας ανώτερης δύναμης, στερούνται για κάποιο διάστημα τις επίγειες απολαύσεις ώστε να εκφράσουν μ’ αυτόν τον τρόπο την αφοσίωσή τους. Ενδεχομένως, κάποιοι να νηστεύουν από περιέργεια γιατί δεν το έχουν ξαναδοκιμάσει, άλλοι από συνήθεια γιατί έτσι είθισται και αυτό τους δίδαξε η οικογένειά τους, άλλοι γιατί θέλουν να είναι μέρος μιας ομάδας(αίσθημα του ανήκειν) και ταυτίζονται υπακούοντας σε στερεοτυπικές αντιλήψεις, και άλλοι γιατί συμμορφώνονται σε ό,τι ορίζει το θρησκευτικό καθήκον, λαμβάνοντας τη νηστεία σα μια τελετουργία, μέσω της γνώσης του συμβολισμού. Αυτή η τελετουργία, φαίνεται να χει θετική επιρροή όταν γίνεται ευχάριστα και εθελούσια από κάποιον, ενώ όταν λαμβάνει καταναγκαστικό χαραχτήρα ή γίνεται καταπιεστικά το άτομο δυσφορεί και αγγίζει τα όρια του νοσηρού(π.χ. κάποιος μπορεί να καταπιέζεται να το κάνει επειδή “πρέπει” ή επειδή του το επιβάλλουν ή να το κάνει παρόλο που υγεία του δεν το επιτρέπει λόγω παθολογικών προβλημάτων.)