Η Μεσογειακή Διατροφή αποτελεί ένα πρότυπο διατροφής, δηλαδή έναν τρόπο διατροφής, που προέκυψε από τη μελέτη των Επτά Χωρών. H μελέτη ξεκίνησε στα τέλη του 1950 και αφορούσε επτά χώρες (την Ιταλία, την πρώην Γιουγκοσλαβία, την Ολλανδία, τις ΗΠΑ, την Ελλάδα, τη Φινλανδία και την Ιαπωνία), εξετάζοντας 13.000 άτομα ηλικίας από 40 έως 59 ετών για περισσότερα από 15 χρόνια. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν πως τα άτομα που κατοικούσαν στις χώρες γύρω από τη Μεσόγειο είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό.

Την υπεροχή της κρητικής διατροφής για την υγεία αλλά και τη συμβολή της στην μακροβιότητα αποδεικνύει μελέτη που ξεκίνησε το 1960 στις ΗΠΑ και βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη και στην οποία έχουν συμμετάσχει μέχρι τώρα 13.000 άνδρες από επτά χώρες.

Η Μεσογειακή Διατροφή, μισό αιώνα περίπου μετά τη διαμόρφωσή της ως διατροφικό και πολιτισμικό πρότυπο, επιστρέφει πιο σύγχρονη από ποτέ για να χτυπήσει την πόρτα κάθε ελληνικού σπιτιού και όχι μόνο. Εσείς θα της ανοίξετε;

Πόσες φορές έχετε πιάσει τον εαυτό σας να στρέφεται στο φαγητό, χωρίς να υπάρχει το αίσθημα της πείνας; Σίγουρα έχει συμβεί σε όλους μας και τις περισσότερες φορές η κίνηση γίνεται μηχανικά, χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε. Βέβαια, εάν η συγκεκριμένη κίνηση γίνει συνήθεια, μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του βάρους μας.

Ο Σεπτέμβρης σηματοδοτεί τη μετάβαση από την ξεγνοιασιά στην εποχή των «ορίων», όρια στον ελεύθερο χρόνο, στην τσέπη μας και στην «ξέγνοιαστη» καλοκαιρινή διατροφή… μήπως έχετε ξεκινήσει ήδη να «πέφτετε» ψυχολογικά και σκέφτεστε να κάνετε μια βόλτα από την κουζίνα σας;

Οι άνθρωποι που παραλείπουν γεύματα, τρώνε «στο πόδι» ή καταναλώνουν φαγητό αργά το βράδυ είναι λιγότερο υγιείς σε σχέση με αυτούς που τρώνε σε τακτά χρονικά διαστήματα διατρέχοντας μεγαλύτερο κίνδυνο για υπέρταση, διαβήτη τύπου 2 και παχυσαρκία. Αυτό είναι το συνδυασμένο αποτέλεσμα δύο μελετών που έκαναν ερευνητές από το Kings College στο Λονδίνου και το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ, και δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Proceedings of the Nutrition Society.

Ακούγεται σαν κοινή λογική, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που τρώνε για διάφορους λόγους και όχι για να καλύψουν την βιολογική ανάγκη της πείνας. Ορισμένοι τρώνε όταν βαριούνται, όταν είναι ανήσυχοι, αγχωμένοι, θυμωμένοι ή/και χαρούμενοι. Η ώρα του γεύματος είναι ένας τρόπος για να ικανοποιήσουμε την πραγματική πείνα, όχι ένας τρόπος για να απαλύνουμε τα συναισθήματά μας. Δεν είναι τυχαίο που το φαγητό συνδέεται τόσο με την κάλυψη των συναισθηματικών μας κενών. Συνήθως ξεκινάει από την βρεφική ηλικία όπου σε κάθε κλάμα του μωρού η μητέρα έσπευδε να το ταΐσει για να το ηρεμήσει. Το ίδιο συνέβαινε και αργότερα στην πρώτη παιδική ηλικία όπου η επιβράβευση για ένα μικρό ή μεγάλο κατόρθωμα του παιδιού συνοδευόταν με ένα γλυκό.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν επισκεφτεί έστω και μια φορά στη ζωή τους έναν διαιτολόγο ή έναν σύμβουλο διατροφής σκέφτονται ότι κάθε φορά που θα αποφασίσουν να ξαναμπούν σε «δίαιτα» θα πρέπει να προετοιμαστούν ταυτόχρονα και ψυχολογικά για τα «στερητικά δεινά» που έρχονται.

Τα βραδινά γεύματα, σύμφωνα με κάποιες απόψεις, απειλούν τη σιλουέτα μας. Όμως οι γιατροί ανησυχούν ότι αυτό δεν είναι το χειρότερο: υπό προϋποθέσεις απειλούν την υγεία της καρδιάς μας.

Εσείς τι θα ψηφίζατε σε ένα τέτοιο γκάλοπ; Πιστεύετε ότι η οικονομική κρίση μπορεί να μας βοηθήσει να «βρούμε το δρόμο» προς τη Μεσογειακή Διατροφή; Ή απλά αποτελεί το μεγαλύτερο εχθρό στην προσπάθειά μας να βρούμε τις διατροφικές μας ρίζες;