Η μοναξιά μπορεί να αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα στη νόσο του Αλτσχάιμερ, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τεχνικές απεικόνισης του εγκεφάλου για τον προσδιορισμό των επιπέδων αμυλοειδούς πλάκας – μιας πρωτεΐνης που σχετίζεται με την ασθένεια – στους εγκεφάλους μιας ομάδας 79 φαινομενικά υγιών ανθρώπων με μέσο όρο ηλικίας τα 76. Στη συνέχεια, συνέκριναν τα αποτελέσματα με τα αποτελέσματα ενός τεστ που είναι σχεδιασμένο για να ανακαλύπτει πόσο μοναχικός είναι κάποιος.
Αφού έλαβαν υπόψη τους παράγοντες όπως η ηλικία, το φύλο, η γενετική προδιάθεση, η κατάθλιψη, το άγχος, η κοινωνικοοικονομική κατάσταση και το κοινωνικό δίκτυο των συμμετεχόντων, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα άτομα με προκλινικό Αλτσχάιμερ είχαν 7,5 φορές περισσότερες πιθανότητες να αισθάνονται μοναξιά, σε σύγκριση με ανθρώπους που δεν είχαν οποιαδήποτε προειδοποιητικά σημάδια της νόσου.
Αν και η μελέτη διαπίστωσε στοιχεία που συνδέουν τη μοναξιά και τα πρώιμα σημάδια της νόσου, δεν ήταν σαφές εάν η κοινωνική απομόνωση μπορεί στην πραγματικότητα να είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους αναπτύσσεται το Αλτσχάιμερ ή αν ήταν απλώς ένα από τα συμπτώματα.
Γράφοντας στην επιθεώρηση JAMA Psychiatry, οι ερευνητές είπαν ότι τα ευρήματά τους θα μπορούσαν να βοηθήσουν στον έγκαιρο εντοπισμό της νόσου: «Αναφέρουμε μια νέα σύνδεση της μοναξιάς και της συγκέντρωσης αμυλοειδούς πλάκας σε γνωστικά φυσιολογικούς ενήλικες και παρουσιάζουμε αποδεικτικά στοιχεία για τη μοναξιά ως ένα νευροψυχιατρικό σύμπτωμα που σχετίζεται με προ-κλινική νόσο Αλτσχάιμερ».
Η νόσος του Αλτσχάιμερ τείνει να επιδεινώνεται σταδιακά από το προκλινικό στάδιο, οδηγώντας αρχικά σε ήπια γνωστική εξασθένηση, άνοια και εν τέλει σε σημαντική λειτουργική παρακμή.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Δρ Nancy Donovan, από το νοσοκομείο του Brigham και την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, προειδοποίησε ότι τα ευρήματά τους θα μπορούσαν να έχουν επηρεαστεί από την καλύτερη ψυχική και σωματική υγεία των συμμετεχόντων στη μελέτη, σε σύγκριση με το γενικό πληθυσμό της ίδιας ηλικίας. Επίσης, δεν φαινόταν να είναι ιδιαίτερα μοναχικοί, με μέσο όρο βαθμολογίας στις δοκιμές 5,3 σε μια κλίμακα που φτάνει έως 12.
Ωστόσο, η συσχέτιση μεταξύ των υψηλών επιπέδων αμυλοειδούς πλάκας και της μοναξιάς ήταν ισχυρότερη από την συσχέτιση με τον επιβεβαιωμένο γενετικό παράγοντα κινδύνου.
Η Δρ Clare Walton, διευθύντρια έρευνας στο Alzheimer’s Society, δήλωσε: «Αυτή η μελέτη δεν περιλαμβάνει άτομα με Αλτσχάιμερ, αλλά εστιάζει στην αμυλοειδή πρωτεΐνη, η οποία είναι γνωστό ότι σχηματίζεται πολλά χρόνια προτού ανιχνευθεί άνοια. Αυτοί που είχαν υψηλά επίπεδα αμυλοειδούς πρωτεΐνης ήταν πολύ πιο πιθανό να υποστηρίζουν ότι αισθάνονται μοναξιά, ακόμη και όταν ελήφθη υπόψη η ποιότητα του κοινωνικού τους περιβάλλοντος. Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι η μοναξιά μπορεί να είναι ένα πρώιμος προγνωστικός παράγοντας για την ανάπτυξη της νόσου του Αλτσχάιμερ, αλλά καθώς ήταν μια μικρή μελέτη, απαιτείται περισσότερη έρευνα για να διασταυρωθούν».
Πηγή : http://www.iatrikanews.gr/