Αμέτρητα μωρά και νήπια, σε ολόκληρο τον πλανήτη βρίσκουν στον αντίχειρα του χεριού τους στιγμές απόλυτης ηδονής, χαλάρωσης και ανακούφισης. Όσο κι αν οι γονείς προσπαθούν να τα αποτρέπουν με φράσεις όπως «όχι το χέρι στο στόμα» ή «σταμάτα να πιπιλάς το δαχτυλάκι» ή «βγάλε το δάχτυλο από το στόμα», εκείνα τις περισσότερες φορές συνεχίζουν να καταφεύγουν στο δάχτυλό τους κάθε φορά που… δεν κάνουν κάτι άλλο. Μέχρι πότε όμως;

Σύμφωνα με τους ειδικούς, το πιπίλισμα του αντίχειρα είναι φυσιολογικό και απολύτως αποδεκτό κατά τους πρώτους μήνες του μωρού, αφού με την πράξη αυτή βρίσκει ανακούφιση και ηρεμεί. Ανάμεσα στα 2 και τα 4 έτη, όμως, οπότε το νήπιο αρχίζει να αναπτύσσει δεξιότητες όπως η ομιλία, το πιπίλισμα του αντίχειρα θα πρέπει να έχει ήδη σταματήσει. Πέρα από τη δυσκολία που μπορεί να προκαλέσει στην ομιλία, το πιπίλισμα του αντίχειρα μπορεί να παραμορφώσει τη γνάθο του παιδιού, η οποία κατά τη βρεφική ηλικία είναι πολύ μαλακή και διαπλάθεται εύκολα.

Παιδίατροι, παιδοδοντίατροι και παιδοψυχολόγοι δίνουν συμβουλές στους γονείς στο πώς να τους «κόψουν» τη συνήθεια:

– Μειώστε τον χρόνο «πιπιλίσματος» του αντίχειρα ξεκινώντας από τους δημόσιους χώρους. Εξηγήστε το παιδί ότι μπορεί να κάνει αυτή την κίνηση μόνο το βράδυ όταν πέφτει για ύπνο.

– Μην το μαλώνετε όταν πιπιλά το χέρι. Μην λέτε, δηλαδή, στο παιδί ότι «απαγορεύεται να πιπιλάς το δάχτυλο», αλλά αναγνωρίστε τις προσπάθειες που κάνει για να σταματήσει, και επιβραβεύστε το γι’ αυτό.

– Συζητήστε με το παιδί και εξηγήστε του πως όταν είναι έτοιμο να την σταματήσει, θα είστε δίπλα του για να το βοηθήσετε. Αν είναι νήπιο, είναι πολύ πιθανό να έρθει κάποια στιγμή και να σας πει «μαμά, δεν θέλω πια να πιπιλίζω το δάχτυλο», για να σας δείξει πως έχει τον έλεγχο του εαυτού του να το κάνει.

– Μην του απαγορεύσετε να πιπιλίζει τον αντίχειρα όταν είναι στεναχωρημένο ή αν έχει πέσει και έχει χτυπήσει. Οι ειδικοί λένε πως έχει ανάγκη από αυτή την ανακούφιση που του προσφέρει το πιπίλισμα, οπότε το να του την «κόψετε» τη δεδομένη στιγμή μπορεί να τραυματίσει το παιδί χειρότερα.

– Κάντε το να το συνειδητοποιήσει. Για παράδειγμα, τη στιγμή που αντιλαμβάνεστε ότι έχει βάλει το δάχτυλό του στο στόμα, πείτε του «το ξέρεις ότι τώρα πιπιλίζεις τον αντίχειρά σου;». Αν απαντήσει «όχι», βοηθήστε το παιδί να το αναγνωρίσει και δώστε του μία άλλη εναλλακτική ανακούφισης, π.χ. μία κουβερτούλα ή ένα αρκουδάκι.

– Μην δίνετε στα παιδιά προϊόντα με άσχημη γεύση που κυκλοφορούν στο εμπόριο και προορίζονται για να σταματούν το πιπίλισμα. Είναι σκληρό και το παιδί μπορεί να νιώσει ότι το εκδικείστε.

– Βρείτε ευφάνταστους τρόπους για να βοηθήσετε το παιδί να καταλάβει ότι μεγαλώνει και ότι μία μέρα δεν θα πιπιλίζει πια τον αντίχειρά του. Μπορείτε, π.χ., να του πείτε: «Πιστεύεις ότι ο Μπομπ ο Μάστορας πιπιλίζει το δάχτυλό του;». Σταδιακά θα αρχίσει να το σκέφτεται και να συνειδητοποιεί ότι δεν θέλει πια να το κάνει.

– Όταν είναι μωρό, μην του βάζετε γαντάκια και ειδικά ρουχαλάκια που δεν θα το αφήνουν να πιπιλά το δάχτυλό του, γιατί κάτι τέτοιο μπορεί να του δημιουργήσει στρες. Άλλωστε, μεγαλώνοντας θα μπορεί να βγάλει μόνο του αυτά τα γαντάκια και τότε δεν θα αφήνει με τίποτα το δάχτυλο από το στόμα.

Να θυμάστε ότι κάθε παιδί σταματά αυτή την κακή συνήθεια όταν είναι πραγματικά έτοιμο να το κάνει. Αν, λοιπόν, δεν μπορείτε με τίποτα να το αποτρέψετε, κάνετε λίγη υπομονή και αφήστε το παιδί στην ησυχία του. Κάποια στιγμή θα σταματήσει να πιπιλίζει τον αντίχειρά του από μόνο του.

Πηγή : http://www.nutrimed.gr