Ο τρόπος που κινούμαστε στο δρόμο είναι ένα από τα σημαντικότερα θέματα που πρέπει να απασχολούν τους γονείς στην εκπαίδευση των παιδιών τους. Τα παιδιά δεν έχουν την ίδια ωριμότητα με τους ενήλικες για να καταλάβουν τι είναι επικίνδυνο και τι όχι. Αντιλαμβάνονται, βλέπουν και ακούν την κίνηση των οχημάτων διαφορετικά από τους ενήλικες.
Σημαντικά στοιχεία που είναι απαραίτητο να λάβει υπόψη ο γονιός όταν εκπαιδεύει το παιδί στην κυκλοφοριακή αγωγή είναι τα εξής:

Τα παιδιά έχουν :
– περιορισμένο οπτικό πεδίο εξαιτίας του μικρού τους ύψους, το 1/3 λιγότερο από αυτό των ενηλίκων.
– μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό τους.
– παρορμητική συμπεριφορά. Εάν βρεθούν σε κίνδυνο, πανικοβάλλονται και καθοδηγούνται από τις παρορμήσεις τους. Όταν είναι με παρέα, το ένα παρασύρει το άλλο.
– δυσκολία προσανατολισμού στο χώρο. Δύσκολα ξεχωρίζουν το αριστερά από το δεξιά.
– δυσκολία να καταλάβουν τη σχέση μεταξύ ταχύτητας, απόστασης και μεγέθους. Δεν μπορούν να αξιολογήσουν πόσο γρήγορα κινείται ένα αυτοκίνητο ή πόσο μακριά είναι.
– Είναι εγωκεντρικά. Θεωρούν ότι αφού εκείνα βλέπουν, τα βλέπουν και οι άλλοι.
– Δεν καταλαβαίνουν σύνθετα προβλήματα και εστιάζουν σε ένα πράγμα κάθε φορά π.χ. την μπάλα που κύλησε στο δρόμο και όχι τα διερχόμενα οχήματα.
– Δεν μπορούν να αναγνωρίσουν με ευκολία από πού προέρχεται ένας ήχος.
– Νομίζουν ότι είναι καλύτερα να διασχίζουν το δρόμο τρέχοντας γιατί έτσι θα αποφύγουν κάποιον ενδεχόμενο κίνδυνο.

Ο τρόπος που εκπαιδεύουμε τα παιδιά για να είναι αποτελεσματικός, θα πρέπει να είναι πιο οικείος σε αυτά. Με άλλα λόγια είναι σημαντικό να λαμβάνουμε υπόψη τις ανάγκες, τις ικανότητες και τις δεξιότητες ενός παιδιού, αντί να γινόμαστε πιεστικοί τοποθετώντας πολύ υψηλές προσδοκίες. Την επόμενη φορά που θα βγείτε στο δρόμο για «εκπαίδευση» με τα παιδιά σας δείξτε κατανόηση, υπομονή και … διασκεδάστε το μαζί τους.

Πηγή : http://www.nutrimed.gr