Οι περισσότεροι από μας έχουμε σιγοψυθυρίσει κάποια στιγμή στον εαυτό μας ή σε ένα φίλο την έκπληξή μας που για ακόμη μία φορά επιλέξαμε τον ίδιο τύπο συντρόφου, με τα ίδια ελαττώματα ή παρόμοιες αρετές. Αναρωτιόμαστε αν είναι το «κάρμα» μας που οδηγεί τα πράγματα, αν έχουμε κάποιο αόρατο ταμπελάκι στο μέτωπο, αν τέλος πάντων θα είμαστε για πάντα εγκλωβισμένοι στην επιλογή παρόμοιων σχέσεων με παρόμοιους συντρόφους. Βέβαια αγανάκτηση γι’αυτήν την επανάληψη θα εκφράσουν όσοι από εμάς τείνουν να εμπλέκονται σε σχέσεις δυσλειτουργικές που καταλήγουν σε αδιέξοδα. Οι υπόλοιποι τυχεροί, ίσως να παραξενευτούν για τις ομοιότητες, αλλά αισθανόμενοι ευγνωμοσύνη για την καλή τους τύχη να μην σταθούν περαιτέρω σε αυτή την αρχικά φαινομενική σύμπτωση. Στις περιπτώσεις που η επανάληψη μας οδηγεί σε ακόμα καταλληλότερους συντρόφους από αυτούς που αφήσαμε πίσω, αυτό σημαίνει ότι κάτι λειτουργεί θετικά και προοδευτικά στον ψυχισμό μας, οπότε και δεν διακρίνεται κάποιου είδους παθολογία. Εδώ θα εστιάσουμε κυρίως στις περιπτώσεις όπου η επιλογή συντρόφου είναι επανειλημμένα λανθασμένη και θα προσπαθήσουμε να καταλάβουμε το γιατί.

Οι περισσότεροι από μας έχουμε σιγοψυθυρίσει κάποια στιγμή στον εαυτό μας ή σε ένα φίλο την έκπληξή μας που για ακόμη μία φορά επιλέξαμε τον ίδιο τύπο συντρόφου, με τα ίδια ελαττώματα ή παρόμοιες αρετές. Αναρωτιόμαστε αν είναι το «κάρμα» μας που οδηγεί τα πράγματα, αν έχουμε κάποιο αόρατο ταμπελάκι στο μέτωπο, αν τέλος πάντων θα είμαστε για πάντα εγκλωβισμένοι στην επιλογή παρόμοιων σχέσεων με παρόμοιους συντρόφους. Βέβαια αγανάκτηση γι’αυτήν την επανάληψη θα εκφράσουν όσοι από εμάς τείνουν να εμπλέκονται σε σχέσεις δυσλειτουργικές που καταλήγουν σε αδιέξοδα. Οι υπόλοιποι τυχεροί, ίσως να παραξενευτούν για τις ομοιότητες, αλλά αισθανόμενοι ευγνωμοσύνη για την καλή τους τύχη να μην σταθούν περαιτέρω σε αυτή την αρχικά φαινομενική σύμπτωση. Στις περιπτώσεις που η επανάληψη μας οδηγεί σε ακόμα καταλληλότερους συντρόφους από αυτούς που αφήσαμε πίσω, αυτό σημαίνει ότι κάτι λειτουργεί θετικά και προοδευτικά στον ψυχισμό μας, οπότε και δεν διακρίνεται κάποιου είδους παθολογία. Εδώ θα εστιάσουμε κυρίως στις περιπτώσεις όπου η επιλογή συντρόφου είναι επανειλημμένα λανθασμένη και θα προσπαθήσουμε να καταλάβουμε το γιατί.

Συνήθως δεν έχουν ακόμα καταφέρει να κάθονται μόνα τους. Ωστόσο, μωρά ηλικίας έξι μηνών στρεσάρονται όταν δεν λαμβάνουν την προσοχή που αισθάνονται ότι δικαιούνται.

Τα επίπεδα της κορτιζόλης, κύριας ορμόνης του στρες, ανεβαίνουν κατακόρυφα όταν η μητέρα τους τα αγνοεί. Ακόμα και μία ημέρα αργότερα αγχώνονται μήπως το ίδιο τους συμβεί ξανά.

Μία επιστημονική έρευνα από τον Καναδά ανακάλυψε ότι ένα βρέφος που στερείται της αγάπης της μητέρας του έστω και για δύο μόνο λεπτά αγχώνεται και φοβάται ότι η μητέρα του θα το αγνοήσει πάλι την επόμενη μέρα.