Η εξωσωματική γονιμοποίηση ή πιο σωστά οι τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής αποτελούν τα τελευταία χρόνια ένα διαδεδομένο θέμα συζήτησης τόσο μεταξύ των πολιτών, όσο και των μέσων ενημέρωσης. Το ζήτημα έχει ξεφύγει πλέον από την αρχική έκπληξη για το θαύμα της επιστήμης και έχει μπει στην καθημερινή μας ζωή καθώς όλο και περισσότεροι γνωστοί μας ζητούν τη βοήθεια των ειδικών στα προβλήματα αναπαραγωγής. Επιπλέον νέες τεχνικές όπως η κλωνοποίηση, η καλλιέργεια βλαστοκυττάρων και ο προεμφυτευτικός γεννητικός έλεγχος ανοίγουν καινούριους ορίζοντες στην ιατρική, αλλά και νέα πεδία συζήτησης μεταξύ των επιστημόνων υγείας και βιοηθικής, των νομικών, των πολιτών και των κληρικών.

ΚΑΤΕΨΥΓΜΕΝΑ ΕΜΒΡΥΑ: Έμβρυα δίχως αύριο;

Όταν ένα ζευγάρι υπόκειται σε εξωσωματική γονιμοποίηση η γυναίκα λαμβάνει μια ποσότητα ορμονών η οποία προκαλεί ελεγχόμενη διέγερση των ωοθηκών έτσι ώστε αυτές να παράγουν περισσότερα από ένα ωάρια. Αυτός είναι ένας από τους στόχους των γιατρών γιατί ένα μόνο ωάριο δεν γονιμοποιείται πάντα και κυρίως δεν δίνει πάντα ένα καλό έμβρυο.

Τι εννοούμε όταν λέμε «Εξωσωματική Γονιμοποίηση»;

Με τον όρο Εξωσωματική Γονιμοποίηση ουσιαστικά αναφερόμαστε σε μία μόνο από τις μεθόδους που μπορούν να βοηθήσουν ένα ζευγάρι με πρόβλημα υπογονιμότητας. Ο σωστός όρος είναι Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή και καλύπτει ένα μεγάλο φάσμα «θεραπειών» όπως η σπερματέγχυση, η πρόκληση ωοθυλακιορρηξίας, και φυσικά η εξωσωματική γονιμοποίηση. Με την τελευταία εννοούμε την γονιμοποίηση του ωαρίου από το σπερματοζωάριο σε ένα τεχνητό περιβάλλον και όχι μέσα στο σώμα της γυναίκας και συγκεκριμένα στη σάλπιγγα, όπως γίνεται από τη φύση.