Η ρύθμιση της φωνής γίνεται με μεταβολές της τάσεως, του μήκους και του πλάτους των φωνητικών χορδών και με μεταβολές στην αναπνοή. Στην χροιά της φυσιολογικής φωνής εμπλέκονται κληρονομικοί και ορμονικοί παράγοντες με αποτέλεσμα η φωνή να είναι ένα από τα μοναδικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου. Έτσι ορισμένα άτομα έχουν «φυσιολογικώς», πιο βαριά ή πιο οξεία φωνή από άλλα. Απαραίτητες προϋποθέσεις για να ακούγεται φυσιολογικά η φωνή είναι η φυσιολογική ανατομική δομή των λαρυγγικών και «παραλαρυγγικών» δομών, η ομαλή νεύρωση και η ομαλή λειτουργία των φωνητικών χορδών και λαρυγγικών μυών.
Η βαριά φωνή είναι παθολογικό εύρημα, όταν εγκαθίσταται ως πρωτοεμφανιζόμενη αλλοίωση σε ένα άτομο ή όταν είναι εξαιρετικά βαριά για τα αναμενόμενα δεδομένα που αφορούν το φύλο και την ηλικία.
Η βαριά φωνή ως παθολογικό εύρημα μπορεί να οφείλεται σε :
1. Παράγοντες που διαταράσσουν την ομαλή λειτουργία των φωνητικών χορδών και λαρυγγικών μυών. Τα συχνότερα αίτια της κατηγορίας είναι η υπερβολική χρήση των φωνητικών χορδών (π.χ. τραγουδιστές, δικηγόροι), το κάπνισμα, ορισμένες διαταραχές από το πεπτικό, ορισμένα ψυχολογικά σύνδρομα.
2. Παράγοντες που διαταράσσουν τα επίπεδα ορμονών που εμπλέκονται στην τραχύτητα της φωνής (π.χ. σύνδρομα αρρενοποίησης).
3. Παράγοντες που διαταράσσουν την ανατομική δομή της περιοχής. Εδώ συγκαταλέγονται συνήθεις φλεγμονές από ιούς και μικρόβια. Σπανιότερα αίτια είναι ο καρκίνος του λάρυγγα, η σύφιλη του λάρυγγα, η φυματίωση του λάρυγγα.
4. Παράγοντες που διαταράσσουν την ομαλή νεύρωση των μυών. Τοπικά νοσήματα αλλά και νοσήματα που δεν εντοπίζονται στην περιοχή των φωνητικών χορδών και του λάρυγγα, είναι δυνατόν να προκαλούν προσβολή ή αδυναμία λειτουργίας των νεύρων που ρυθμίζουν την κίνηση των μυών που εμπλέκονται στην ομαλή εκφώνηση (π.χ. πίεση νεύρων από καρκίνο πνεύμονα παθήσεις ΚΝΣ ανευρύσματα αορτής).
Κατά την διάρκεια της σωστής παθολογικής εξέτασης, τα στοιχεία από το διατροφικό και επαγγελματικό ιστορικό, το ιστορικό των καθημερινών συνηθειών, τα συνoδά συμπτώματα, ορισμένα σημεία από την εξέταση (π.χ. εξέταση λαιμού, αναπνευστικό ψιθύρισμα, εξέταση νευρολογικών σημείων) κατευθύνουν την διάγνωση και την θεραπεία. Σε ορισμένες περιπτώσεις επιβάλλονται εργαστηριακοί έλεγχοι.