Ο φώσφορος διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο σχηματισμό των οστών και των δοντιών, στην ανάπτυξη, στη συντήρηση και στην επισκευή των κυττάρων και των ιστών, στην ομαλή λειτουργία των νεφρών, των μυών, της καρδιάς, του νευρικού ιστού, του μεταβολισμού του σώματος. Ένα μεγάλο ποσό του συνολικού φωσφόρου του σώματος είναι αποθηκευμένο στα κύτταρα και όχι στο αίμα. Έτσι, το επίπεδο φωσφόρου στο αίμα δίνει μια μερική μόνο εικόνα της συνολικής ποσότητας φωσφόρου του σώματος. Το σώμα απορροφά φώσφορο από τις τροφές και αποβάλλει την περίσσια φωσφόρου από τους νεφρούς. Η παραθορμόνη είναι μια ουσία που εκκρίνουν οι παραθυρεοειδείς αδένες και εμπλέκεται σημαντικά στο μεταβολισμό του φωσφόρου.
Η αύξηση του φωσφόρου του αίματος προκαλείται από πολλά υποκείμενα παθολογικά νοσήματα και παράγοντες. Η πιο κοινή αιτία των αυξημένων επιπέδων φωσφόρου (υπερφωσφαταιμία) στο αίμα είναι η μειωμένη νεφρική λειτουργία. Σπανιότερα, η υπερβολική λήψη φωσφόρου ή η υπερβιταμίνωση D έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση της απορρόφησης του φωσφόρου από το έντερο.
Η αύξηση του φωσφόρου ενδέχεται ωστόσο να μην είναι το αποτέλεσμα μειωμένης απέκκρισης ή αυξημένης απορρόφησης αλλά να έχει ως αίτιο την αυξημένη μετακίνηση φωσφόρου από τα κύτταρα προς το αίμα (π.χ. αιμόλυση οξέωση).
Η σωστή ιατρική εξέταση είναι απαραίτητη σε κάθε περίπτωση αυξημένου φωσφόρου αίματος.