Το Περού είναι μια χαρακτηριστική χώρα της περιοχής των Άνδεων. Έχει έκταση 1.300.000 τ.χλμ. , δηλαδή 10 φορές μεγαλύτερη από την έκταση της Ελλάδας και έχει 29.546.963 κατοίκους, με βάση εκτιμήσεις του 2009.

Οι περουβιανές πόλεις είναι πολυπολιτισμικές με έναν πλούσιο πολιτισμό και ιστορία που είναι αποτέλεσμα της σύγκρουσης του πολιτισμού των Άνδεων με αυτό των Ισπανών αποίκων. Παγκοσμίως η χώρα είναι γνωστή ως το κέντρο του πολιτισμού των Ίνκας.

Το Περού χωρίζεται γεωγραφικά σε τρεις φυσικές ζώνες: μια τεράστια ερημική ακτή κατά μήκος της χώρας, που διακόπτεται από πράσινες εκτάσεις, μια ορεινή ζώνη – που αποτελεί την σπονδυλική της στήλη, τις Άνδεις και τη ζούγκλα, που καταλαμβάνει το 60% του Περού.

Πολλοί από μας έχουμε την τάση να ταυτίζουμε το Περού με τους Ίνκας. Οι Ίνκας αντιπροσωπεύουν εν τούτοις μόνο την τελευταία φάση μιας πολιτιστικής περιόδου που διάρκεσε τουλάχιστον τρεις χιλιάδες χρόνια. Η αυτοκρατορία των Ίνκας, το Taiuantisuyo, επέκτεινε την κυριαρχία της επάνω σε πολύ διαφορετικούς λαούς καθένας από τους οποίους είχε φθάσει σε πολύ υψηλό πολιτιστικό επίπεδο.

Με αφορμή έναν γάμο στην ζούγκλα του Αμαζονίου το οδοιπορικό μας ξεκίνησε με πρώτο σταθμό το Iquitos το οποίο βρίσκεται βορειοανατολικά του Περού και είναι η πρωτεύουσα της περιοχής Loreto που αποτελεί μεγάλο μέρος της ζούγκλας του Αμαζονίου. Η πόλη προσεγγίζεται μόνο αεροπορικώς ή μέσω του ποταμού Αμαζονίου. Αξίζει μια βόλτα στο κέντρο της πόλης στην Plaza de Armas. Στην πλατεία αυτή θα δείτε κάποιες βίλες που χτίστηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα με χαρακτηριστική την Casa de Fierro η οποία είναι από μέταλλο και σχεδιάστηκε από τον Gustave Eiffel, σχεδιαστή του Πύργου Eiffel στο Παρίσι (εδώ βέβαια δεν έτυχε μεγάλης αναγνώρισης). Κατηφορίζοντας την Putumayo φτάνεται στην Malecon Maldonad με πολύ ωραία θέα στον Αμαζόνιο και ορισμένα εστιατόρια και μπαράκια.
 

Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος ζωής σε ξύλινες παράγκες με στέγη από κοκκοφοίνικες ως επί των πλείστον (αν και οι πιο εύποροι την αντικαθιστούν με τσίγκο!!!!!). Μην παραλείψετε να περιπλανηθείτε στη αγορά Belen (τους υγρούς μήνες είναι πλωτή), αν είστε κουρασμένοι χρησιμοποιείστε τα motokar ο κύριος τρόπος μεταφοράς στην πόλη!

Στη συνέχεια πάρτε μια βάρκα από το λιμάνι και αποδράστε για βόλτα στον Αμαζόνιο και τη ζούγκλα του! Έχετε το νου σας για τα γκρι και ροζ δελφίνια που βρίσκονται σε αφθονία στον Αμαζόνιο.

Επισκεφθείτε κάποιο από τα χωριά μέσα στη ζούγκλα, προσπαθήστε να έρθετε σε επαφή με τους κατοίκους και δώστε φιλοδώρημα διότι οι άνθρωποι είναι πραγματικά φτωχοί και ζουν σε άθλιες συνθήκες. Αφεθείτε στην ησυχία της ζούγκλας και δοκιμάστε περίεργα φρούτα από τα δέντρα.
 

Μην φύγετε από την περιοχή χωρίς να δοκιμάσετε φυσικά κροκόδειλο με γιούκα (πραγματικά υπέροχο), ψάρια από τον Αμαζόνιο (paiche, paco, gamitana κ.α) απίθανους φυσικούς χυμούς από εξωτικά φρούτα σε μεγάλη ποικιλία (camu camu, carambola, cocona κ.α) και το τοπικό έδεσμα Juane πατάτα και ρύζι τυλιγμένα σε μπανανόφυλλα και ψημένο στο φούρνο. Συστήνουμε ανεπιφύλακτα το Bucanero με απίθανα ψάρια και φανταστική θέα στον Αμαζόνιο! Για καφέ ή ποτάκι δοκιμάστε το La Noche, από τις πιο ωραίες επιλογές του Iquitos.
 
          

Ένα άλλο δημοφιλές πιάτο είναι το Tacacho, το οποίο γίνεται από κάποιο φυτό το οποίο τηγανίζεται και στη συνέχεια αναμιγνύεται με chicharones (τηγανητό λίπος χοιρινού). Συνήθως συνοδεύεται με chorizo (τηγανητό λουκάνικο) καθιστώντας το τέλειο συνδυασμό. Το πιάτο αυτό είναι τυπικό όλης της περιοχής του Αμαζονίου.

Αφήνουμε το Iquitos και ταξιδεύουμε προς τη Λίματην πρωτεύουσα του Περού. Η Λίμα έχει αρκετά ενδιαφέροντα σημεία με ξεχωριστό το ιστορικό της κέντρο το οποίο έχει ανακηρυχθεί Mνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς το 1988 από την Unesco. Ορισμένα παραδείγματα εξέχουσα αρχιτεκτονικής είναι το Monastery of San Francisco, η Plaza Mayor, ο καθεδρικός Covenant of Santo Domingo, το Palace of Torre Tagle και πολλά άλλα.
 

Επιλέξτε την περιοχή Miraflores για τη διαμονή σας καθώς θεωρείται το πιο πλούσιο προάστιο και κατευθυνθείτε οπωσδήποτε προς το εμπορικό κέντρο Larcomar για να απολαύσετε τη υπέροχη θέα προς τον Ειρηνικό Ωκεανό. Πραγματικά εκπληκτική!! Για τους πιο τολμηρούς η εμπειρία του αλεξίπτωτου πλαγιάς από τους βράχους της Λίμας (περιοχή Miraflores) (ask for Marco) είναι συναρπαστική καθώς βλέπεις τη Λίμα και τον Ειρηνικό Ωκεανό πανοραμικά!
 

H Λίμα είναι γνωστή ως η γαστρονομική πρωτεύουσα της Αμερικής. Οι επιρροές είναι πολλές από τους Ισπανούς κονκισταδόρους (κατακτητές), τους Ευρωπαίους, τους Κινέζους και τους Ιάπωνες και το αποτέλεσμα συναρπαστικό! Η κατηγορίες των εστιατορίων είναι Creole food, Chifas, Cebicherias (μην φύγετε χωρίς να δοκιμάσετε cebiche, το περουβιανό σούσι) και Pollerias (κοτόπουλο και μόνο!).

Αφήνουμε πίσω μας τη Λίμα και ταξιδεύουμε στο Κούσκο, την παλιά πρωτεύουσα της αχανούς αυτοκρατορίας των Ίνκας η οποία έχει ανακηρυχθεί μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την Unesco το 1983. Κτισμένη σε υψόμετρο 3400 m αποτελεί πόλο έλξης των τουριστών (2 εκατομμύρια το χρόνο) που θέλουν να επισκεφθούν το Machu Picchu. Καθώς φτάνετε στην πόλη πιθανό να αισθανθείτε ναυτία και πονοκέφαλο λόγω του υψομέτρου. Υπάρχει λύση!! Πιείτε τσάι κόκας ή μασήστε φύλλα (επιτρέπετε ελεύθερα αν έχετε την απορία), ενυδατωθείτε και μην το παρακάνετε στις βόλτες! Τα συμπτώματα υποχωρούν μετά από μερικές ώρες συνήθως.
         

Γαστρονομικά αξίζει να γευτείτε τα πάμπολλα είδη πατατών των ορεινών περιοχών και υπέροχο καφέ. Άκρως προτεινόμενο μέρος είναι το εστιατόριο Cicciolina στο οποίο μπορείτε να φάτε στο εστιατόριο (προτείνουμε τα νιόκι πατάτας και το φιλέτο από baby alpaca) ή στο μπαρ (διαφορετικά μενού) ή να απολαύσετε τον πραγματικά πιο ωραίο καφέ που ήπιαμε στο Περού ή το ποτό σας. Βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο. Πρόσφατα έχει ανοίξει και το Μουσείο σοκολάτας στο οποίο μπορείτε να συμμετέχετε στην παραγωγή της δικιάς σας σοκολάτας!
 

Αφήνουμε το Cuzco και ταξιδεύουμε περίπου 3,5 ώρες με το τρένο παράλληλα με τον ποταμό Urumbama στην ιερή κοιλάδα για να φτάσουμε σε ένα από το 7 θαύματα του κόσμου…. στο Machu Picchu. Το θέαμα είναι συγκλονιστικό!

Όμως η πιο ωραία θέα είναι από το βουνό Hayana Piccchu (περίπου 1 με 1,5 ώρα ανάβαση). Αξίζει πραγματικά τον κόπο!!
 

Κι επειδή μετά από την περιήγηση το στομάχι θα διαμαρτυρηθεί (και συνήθως το τρένο αναχωρεί απογευματινές ώρες) θα φάτε στο Agua Calientes (εντελώς τουριστικό) και προτείνουμε το Indio Feliz (πολύ ατμοσφαιρικό).

Πηγή : http://www.nutrimed.gr