Ερευνητές του Ινστιτούτου για την Παιδική Υγεία του Πανεπιστημίου του Λονδίνου μελέτησαν τη σχέση ανάμεσα στη συχνότητα παρακολούθησης τηλεόρασης κατά τη διάρκεια της εφηβείας (μεταξύ 11 και 16 ετών) και των πρώτων χρόνων της ενήλικης ζωής (23 ετών) και τις αλλαγές στο δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) και τον λόγο περιμέτρου μέσης/γοφών στην ενήλικη ζωή.
Για τη συγκεκριμένη μελέτη αξιοποιήθηκαν τα δεδομένα που συλλέχθησαν από τουλάχιστον 11.301 συμμετέχοντες, οι οποίοι γεννήθηκαν την πρώτη εβδομάδα του Μαρτίου του 1958 στην Αγγλία, τη Σκωτία και την Ουαλία. Για τα άτομα αυτά υπολογίστηκε ο Δείκτης Μάζας Σώματος στις ηλικίες 16, 23, 33 και 45 ετών και ο λόγος της περιμέτρου μέσης προς γοφούς στην ηλικία των 45 ετών.
Το συμπέρασμα που προέκυψε ήταν ότι τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες που παρακολουθούσαν συχνά τηλεόραση στην ηλικία των 16 ετών (αλλά όχι των 11) παρουσίασαν μεγαλύτερη αύξηση του ΔΜΣ στις ηλικίες μεταξύ 16 και 45. Οι γυναίκες, επίσης, που παρακολουθούσαν συχνά τηλεόραση στην εφηβεία αλλά και νωρίς στην ενήλικη ζωή (συγκεκριμένα στις ηλικίες των 11, 16 και 23 ετών) παρουσίασαν μεγαλύτερη αύξηση στο ΔΜΣ μεταξύ των 16 και 45 ετών.
Ενδιαφέρονται αποτελέσματα προέκυψαν σχετικά και με τον λόγο της περιμέτρου μέσης/γοφών, που είναι ενδεικτικός του ενδοκοιλιακού λίπους. Το ενδοκοιλιακό λίπος αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση προβλημάτων υγείας, όπως για παράδειγμα η καρδιαγγειακή νόσος. Οι συμμετέχοντες που παρακολουθούσαν τηλεόραση για περισσότερες από 5 φορές την εβδομάδα είχαν αναλογία μέσης/γοφών κατά 0,01 φορές μεγαλύτερη από εκείνους που παρακολουθούσαν λιγότερο συχνά τηλεόραση. Προέκυψε, ακόμη, ότι στην ηλικία των 45 χρόνων, εκείνοι που παρακολουθούσαν τηλεόραση για πάνω από 4 ώρες την ημέρα είχαν κατά 0,03-0,04 φορές μεγαλύτερη περίμετρο μέσης από εκείνους που παρακολουθούσαν για λιγότερο από 1 ώρα την ημέρα.
Η συγκεκριμένη μελέτη έδειξε ότι η συχνότητα παρακολούθησης τηλεόρασης κατά την εφηβεία και τα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής σχετίζεται με μεγαλύτερη αύξηση του σωματικού βάρους και της περιμέτρου της μέσης μετέπειτα στην ενήλικη ζωή. Κατά συνέπεια, η μείωση της παρακολούθηση τηλεόρασης θα μπορούσε να αποτελεί ένα χρήσιμο παράγοντα προγραμμάτων που στοχεύουν στον περιορισμό της αύξησης του ΔΜΣ και του κεντρικού τύπου παχυσαρκίας.
Πηγή : http://www.nutrimed.gr