Αυξημένη απώλεια αίματος κατα την περίοδο

images_aaaperio.jpg

Η φυσιολογική περίοδος διαρκεί δύο με επτά ημέρες και προκαλεί μία μέση απώλεια αίματος 40 ml ανά κύκλο. Όταν η απώλεια αίματος υπερβαίνει τα προαναφερόμενα επίπεδα, πρόκειται για αύξηση του αίματος της φυσιολογικής περιόδου. Ενίοτε οι απώλειες είναι σημαντικές με εμφάνιση άφθονου αίματος, πηγμάτων, παράταση των ημερών της περιόδου ή μείωση των μεσοδιαστημάτων εμφάνισης της περιόδου σε μία συγκεκριμένη γυναίκα.

Τα αίτια περιλαμβάνουν:

1. Εγκυμοσύνη

2. Φάρμακα

3. Ορμονικές διαταραχές

4. Γυναικολογικά προβλήματα

5. Φλεγμονές

6. Παθολογικά προβλήματα που προκαλούν αλλοιώσεις στην πηκτικότητα του αίματος

7. Άγχος.

Σε αρκετές περιπτώσεις η ενδελεχής γυναικολογική και παθολογική διερεύνηση δεν αναδεικνύει σοβαρό υποκείμενο νόσημα. Παρόλα αυτά και ανεξαρτήτως αιτίου, ο σημαντικός ρόλος που έχει ο όγκος και η ιδιαίτερη δυναμική του αίματος για τον οργανισμό, έχει σημαντικές συστηματικές παθολογικές συνέπειες.

Οι γυναίκες που παρουσιάζουν αυξημένες απώλειες αίματος με την περίοδο παρουσιάζουν με αυξημένα ποσοστά τα εξής παθολογικά προβλήματα:

1. Υπόταση

Λόγω της απώλειας αίματος μειώνεται η αρτηριακή πίεση. Η συστολική αρτηριακή πίεση μπορεί να μειωθεί σε επίπεδα κάτω του 100 mmHg. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν ζάλη, ατονία, δύσπνοια, αίσθημα παλμών, αδυναμία συγκέντρωσης, λιποθυμικά επεισόδια. Όταν πρόκειται για οξεία αθρόα απώλεια αίματος, η οξεία αιμορραγία μπορεί να οδηγήσει σπάνια σε αιμορραγική καταπληξία, κατάσταση που επιβάλλει ενδονοσοκομειακή νοσηλεία.

Σε ορισμένα άτομα εμφανίζεται μόνο ορθοστατική υπόταση, με αποτέλεσμα η αρτηριακή πίεση του αίματος να μειώνεται σημαντικά και να εμφανίζονται συμπτώματα όπως ζάλη, αδυναμία, ατονία στην όρθια θέση.

2. Αναιμία, πτώση συνολικών αποθεμάτων σιδήρου στον οργανισμό

Η συνολική μάζα των ερυθρών αιμοσφαιρίων που κυκλοφορούν στο αίμα μειώνεται λόγω της αυξημένης απώλειας αίματος με την περίοδο, με αποτέλεσμα την ελάττωση της συγκέντρωσης της αιμοσφαιρίνης του αίματος και του αιματοκρίτη και την εμφάνιση αναιμίας. Ο σίδηρος που περιέχεται στην αιμοσφαιρίνη αποβάλλεται. Όταν οι απώλειες είναι σημαντικές ή η διατροφή με τρόφιμα πλούσια σε σίδηρο πτωχή, ο οργανισμός δεν καταφέρνει να αντιρροπήσει την απώλεια σιδήρου και τα συνολικά αποθέματα του μετάλλου στο σώμα, μειώνονται. Λόγω του σημαντικού ρόλου του σιδήρου στην παραγωγή των ερυθρών αιμοσφαιρίων, στην ομαλή μεταφορά του οξυγόνου στους ιστούς και στην ομαλή διεξαγωγή των χημικών αντιδράσεων που πραγματοποιούνται καθημερινά στο σώμα, συμπτώματα όπως διαταραχές συγκέντρωσης, ζάλη, εύκολη κόπωση, δύσπνοια, αίσθημα ταχυκαρδίας, απώλεια αντοχής, λιποθυμία, εμφανίζονται. Η πτώση σιδήρου προκαλεί αλλοιώσεις από το δέρμα, τα νύχια και τα μαλλιά, όπως εύκολη ρυτίδωση, αύξηση ευθραυστότητας μαλλιών και νυχιών. Σε σοβαρή σιδηροπενία αναπτύσσονται σχισμές στις γωνίες του στόματος, διαστροφή συμπεριφοράς, κοιλονυχία, νευρολογικά σύνδρομα.

3. Απώλειες ζωτικών ιχνοστοιχείων.

Ορισμένες μελέτες έχουν αναδείξει μικρότερα επίπεδα ζωτικών ιχνοστοιχείων σε άτομα με χρόνια απώλεια αίματος (π.χ. μείωση αποθεμάτων χαλκού – ψευδαργύρου του σώματος). Υποθερμία, διαταραχές στην άμυνα του οργανισμού, χρόνια κόπωση είναι ανάμεσα στα συμπτώματα που εμφανίζονται.

Κατά την σωστή ιατρική εξέταση αξιολογούνται τα στοιχεία από το ιστορικό σε συνδυασμό με τα ευρήματα της ιατρικής φυσικής εξέτασης και των εργαστηριακών ελέγχων. Η ακριβής εντόπιση του αιτίου της αναιμίας και η σωστή αποκατάσταση της υπότασης και των αποθεμάτων των στοιχείων που ελλείπουν, είναι σημαντικά για την θεραπεία.

Πηγή : http://anastasiamoschovaki1.blogspot.gr/