Οι διαταραχές πρόσληψης της τροφής είναι μια κατηγορία από προβληματικές διαταραχές που αφορούν τη διατροφή των ανθρώπων. Οι πιο γνωστές είναι η νευρική ανορεξία (εμμονή με την απώλεια βάρους και υπερβολική απίσχναση) και η νευρική βουλιμία (υπερφαγικά επεισόδια και καθαρτικές συμπεριφορές – π.χ. πρόκληση εμετού – για τον έλεγχο του βάρους), ενώ τελευταία η προσοχή των ειδικών στρέφεται ολοένα και περισσότερο στην καταναγκαστική υπερφαγία (εμμονή και κατανάλωση τροφής για συναισθηματικούς λόγους σε μορφή κρίσεων ή τσιμπολογήματος), που φαίνεται να είναι πολύ συχνή.
Οι διαταραχές αυτές εμφανίζονται κυρίως στην εφηβική ηλικία και τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ολοένα και χαμηλότερη ηλικία στην εκδήλωση των πρώτων συμπτωμάτων.
Πολλοί γονείς εκφράζουν ανησυχίες σχετικά με τα συμπτώματα των διαταραχών πρόσληψης τροφής, προκειμένου να προστατέψουν τα παιδιά τους. Είναι αλήθεια ότι στις διαταραχές αυτές έχει μεγάλη σημασία η αναγνώριση των πρώτων συμπτωμάτων, για να προληφθεί η επιδείνωση και για να αποτραπούν οι δυσμενείς και επικίνδυνες επιπτώσεις στην ψυχική και τη σωματική υγεία.
Πώς μπορεί να καταλάβει λοιπόν ο γονιός αν το παιδί του έχει αρχίσει να κινδυνεύει από αυτές τις επικίνδυνες διατροφικές συμπεριφορές;
Ασχολείται υπερβολικά με τη διατροφή και το βάρος του;
Δείχνει να ντρέπεται για το σώμα του; Φοράει ρούχα που να το καλύπτουν;
Έχει εμμονή με θερμίδες, φαγητό, διατροφή, λιπαρά, μερίδες;
Κάνει δίαιτα ακόμα και αν είναι λεπτό;
Χάνει βάρος ραγδαία και ανεξήγητα;
Κάνει χρήση καθαρτικών, χαπιών αδυνατίσματος, υπερβολικής άσκησης;
Χρησιμοποιεί δικαιολογίες για αποφεύγει το φαγητό;
Πηγαίνει στην τουαλέτα αμέσως μετά από ένα γεύμα;
Κρύβει τρόφιμα; Τρώει μόνο του ή κρυφά;
Τρώει συχνά από άγχος, πλήξη, στενοχώρια, αμηχανία ή για να σας τραβήξει την προσοχή;
Λόγω της επικινδυνότητας των διαταραχών αυτών, είναι απαραίτητο ο γονιός, αν διαπιστώσει κάποιες από τις παραπάνω συμπεριφορές, να απευθυνθεί οπωσδήποτε σε εξειδικευμένο ψυχολόγο αλλά και σε διαιτολόγο, για την αποκατάσταση της διατροφής του παιδιού. Σημαντικό είναι να μην έχει επικριτική και ελεγκτική στάση, να διευκολύνει τη συναισθηματική επικοινωνία με το παιδί του, να μην προκαλεί ενοχές για το πρόβλημα και να αντιμετωπίσει και τις δικές του δυσκολίες με τη διατροφή.
Πηγή : http://fitdiet.gr/